بازخوانی مبانی فلسفی سیاست‌پردازی با تاکید بر مسئله عفاف و حجاب
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
بستان (نجفی) حسین
|
|
منبع
|
مطالعات جنسيت و خانواده - 1397 - دوره : 6 - شماره : 2 - صفحه:11 -35
|
|
چکیده
|
مبانی فلسفی پذیرفته‌شده از سوی سیاست‌پژوهان و سیاست‌گذاران در باب طبیعت انسان و جامعه و چیستی ارزش‌ها به طور اجتناب‌ناپذیر در جریان سیاست‌پردازی و سیاست‌گذاری دخالت می‌کنند؛ گرچه به آنها تصریح یا حتی التفات نشود. این مقاله با رویکردی عقلانی – اجتهادی به بازخوانی مهم‌ترین مبانی فلسفی موثر بر سیاست‌پردازی عفاف و حجاب پرداخته و کوشیده است به این پرسش پاسخ دهد که سیاست‌های عفاف و حجاب در جمهوری اسلامی ایران باید بر پایه کدام مبانی فلسفی استوار شوند؟ بر اساس نتایج تحقیق، نظام اسلامی باید سیاست‌های خود در این زمینه را بر مبانی هفت‌گانه فطرت‌گرایی، اراده‌گرایی، تفاوت‌گرایی ایمانی و شخصیتی، طبیعت‌گرایی در تفاوت‌های جنسی (مبانی انسان‌شناختی)، تلفیق فردگرایی و کل‌گرایی، قانونمندی جامعه (مبانی هستی‌شناختی اجتماعی) و مطلق‌گرایی ارزشی (مبنای ارزش‌شناختی) استوار کند..
|
|
کلیدواژه
|
فلسفه سیاست‌پردازی، روش‌شناسی سیاست‌پردازی، سیاست‌پژوهی دینی، عفاف و حجاب
|
|
آدرس
|
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
hbostan@rihu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|