تفاوت‌های جنسی در دل بستگی به خدا: نقش تعدیل‌کننده پایگاه هویت

این پژوهش با هدف بررسی تفاوت‌های جنسی در دلبستگی به خدا با تاکید بر نقش پایگاه هویت من در دانشجویان دانشگاه قم انجام شد. در این مطالعه همبستگی، 370 نفر دانشجو (190 پسر و 180 دختر) که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند، به آزمون گسترش‌یافته عینی پایگاه هویت من (eom-eis-2) و دلبستگی به خدا (atg-37) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل، ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه به شیوه سلسله‌مراتبی تجزیه و تحلیل شدند. نمرات بالاتر دختران در دلبستگی ایمن و دوسوگرا و نمرات بالاتر پسران در دلبستگی اجتنابی، تفاوت معنادار میان پسران و دختران در دلبستگی به خدا را نشان می‌دهد؛ ولی بین این دو جنس به لحاظ توزیع در چهار نوع پایگاه هویت، تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج نشان می‌دهد جنس آزمودنی‌ها پیش‌بینی‌کننده معناداری برای هر سه نوع دلبستگی به خداست؛ ولی در پایگاه هویت، فقط دو پایگاه هویت تحقق‌یافته و سردرگم در پیش‌بینی دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی به خدا بتای معنادار دارند که با ورود اثر متقابل جنس و پایگاه هویت به معادله رگرسیون، مشاهده می‌کنیم بتای هویت تحقق‌یافته کاهش می‌یابد و از معناداری خارج می‌شود؛ درحالی‌که بتای هویت سردرگم کاهش می‌یابد؛ ولی همچنان معنادار است. در دلبستگی دوسوگرا به خدا، فقط یک پایگاه هویت سردرگم بتای معنادار دارد که با ورود اثر متقابل جنس و هویت به معادله رگرسیون، مشاهده می‌کنیم بتای هویت سردرگم کاهش می‌یابد و از معناداری خارج می‌شود. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت جنس و هویت دو متغیر پیش‌بینی‌کننده در دلبستگی به خدا هستند و هویت در رابطه میان جنس و دلبستگی به خدا نقش معنادار دارد.