ترجمه معنا شناختی عناصر فعلی اسمی در قرآن

ر زبانعربی کلمه از اسم، فعل و حرف تشکیل می شود. وهرکدام از این عناصر در جایگاه خود معنای خاصی را به ذهن متبادر می کند. در قرآن کریم که در اوج فصاحت و بلاغت است، به دقیق ترین شکل از این عناصر مدد گرفته شده است. از آن جا که واژگان وحی به طور دقیق و کامل، مفاهیم و معانی مورد نظر را منتقل می کنند لذا ترجمه آیات نیز باید در نهایت دقت و ظرافت انجام شود. گروهای فعلی اساساً علاوه بر معنا بر عنصر زمان نیز دلالتی دارند، حال آنکه گروه های اسمی مقید به تخته بند زمان نیستند بلکه در گستره زمان ( گذشته، حال و آینده) جاری اند. در این میان برگردان عناصر فعلی قرآن در ترجمه های فارسی به جهت برابری های دو زبان مناقشه‌ای در پی ندارد و آنچه محل تامل و بررسی است معادل گذاری عناصر اسمی است که غالباً در ترجمه های قرآن نادیده انگاشته شده و به عناصر فعلی برگردانده شده است. چنین مواجهه‌ای از سوی مترجمان نهایتاً موجب عدم تعادل میان معادل‌های ذکر شده  با ما به ازای آن در متن اصلی گشته است. در این نوشتار تعدادی از ترجمه‌های  آیات قرآن کریم که در آن از عناصر اسمی فعلی استفاده شده، مورد بررسی قرار گرفته و معادل دقیق عنصر اسمی فعلی برای آن برگزیده شده است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی نگاشته شده است. 

Semantic translation of the verb and noun elements in Quran

The word is composed of three elements: noun and verb and grapheme. And each of these elements has special meaning. The Quran, which is a literary masterpiece, has used of these structures very good.  Because the words of revelation included the meaning fully and exactly, so the translation of verses must be accurate. The verbs express the time in addition to the meaning, while the nouns have not the time. Because of the equality between two languages Arabic and Persian, translation of the verbs in Quran into Persian is not a problem. But it is difficult to translate noun elements to Persian and usually the noun elements are translated to verbs. This action of the translators has caused an imbalance between the equivalents in front of the main text.