قلب نحوی ضمایر در قرآن‌کریم و تغییر ساختار نشاندار آن در فرآیند ترجمه

قلب نحوی در زبان‌شناسی فرآیندی است که در پی آن سازه‌های مختلف جمله به دلیل عوامل گفتمانی و معنایی از جایگاه بی‌نشان خود حرکت کرده و با تغییر جایگاه، موجب تغییر توزیع اطلاع در کلام و نشانداری و برجسته‌سازی عناصر زبانی می‌شود. قلب نحوی، ابزاری نحوی برای نشان‌دادن تاکید کلام است. در قرآن‌کریم روابط بین‌سازه‌ای و ترتیب و چگونگی چینش سازه‌های زبانی و تغییر آرایش آن بر اثر فرایند قلب نحوی تاثیر بسزایی در کارکردهای نقشی کلام دارد. با توجه به این که قلب نحوی در هر زبانی تابع محدودیت‌ها و ویژگی‌های نحوی و گفتمانی آن زبان است در این پژوهش سعی بر آن است با تکیه بر روش وصفی تحلیلی، تحولات معنایی حاصل از قلب نحوی ضمایر در قرآن کریم با توجه به ویژگی‌های ساختاری زبان عربی بررسی شود، سپس چگونگی انتقال آن به مخاطب فارسی‌زبان مورد واکاوی قرار گیرد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که با توجه به تفاوت آرایش سازه‌ای و ساخت اطلاعی دو زبان عربی و فارسی، لایه‌های معنایی ضمایر مقلوب و نشاندار قرآن کریم به طور کامل در زبان فارسی، نشان داده نمی‌شود و غالباً این ضمایر در فرآیند ترجمه به ساختی غیر مقلوب و بی‌نشان، برگردان شده یا به ساختی غیرمقلوب و نشاندار، تبدیل و یا از میزان نشانداری آن کاسته می‌شود و بدین‌ترتیب، مخاطب فارسی‌زبان از بخشی از لایه‌های معنایی این ساخت نشاندار، آگاهی نخواهد یافت.

The Discourse Function of Scrambling of the Quranic pronouns in translation

Scrambling is the process which various structures of the sentence move because of the discursive and semantic factors of their position. It is a syntactic tool for emphasize. In the Holy Qur #39;an, the lexical makeup and the formation of linguistic structures play an important role in the semantic aspects of the word. Therefore, changing of this has a significant effect in discourse. The Scrambling in any language is subject to the constraints and syntactic features of language, for this, this study aims to investigate the semantic transformations which derived from the scrambling of the Quranic pronouns in the process of translation from Arabic to Persian. In the Persian language, the scrambling is mostly used in spoken language, as well as in literary language, especially fictional literature. Therefore, it is difficult to make a discursive balance between Arabic and Persian languages at the level of notation and the contrasting emphasis of the syntactic scrambling. Due to the differences in the structure of the two languages, in some cases, the structure that is readable in Arabic as a result of the translucent structure of the markings should be equal to that of the structure without translating the accent into Persian and with the use of phonetic and accent instruments, must be transferred the emphasis in Persian. The most important findings of this study show that construction information of Arabic languages changes in translation for difference between Arabic and Persian languages.