مقایسه و ارزیابی ترجمه انصاریان و طاهری از سوره ملک بر اساس الگوی نقد گارسس

در ارزیابی و نقد ترجمه های قرآن‌کریم به زبان فارسی نمی توان تنها به معنای واژگان و جمله‌ها بسنده نمود، بلکه نیاز است تا با الگوها و نظریه های ترجمه متون، ترجمه های فارسی موجود مورد بازخوانی و نقد قرار گیرد تا بتوان ترجمه ای که بیشترین شباهت را به متن اصلی دارد، ارائه داد. یکی از روش هایی که می تواند چارچوبی کارآمد در ارزیابی کیفیت ترجمه های قرآن‌کریم باشد، نظریه گارسس است که الگویی برای ارزیابی متون ادبی است و در ترجمه نیز تنها به معنای واژه ها و جمله‌ها بسنده نکرده و چهار سطح را در نظر داشته است. نوشتار حاضر بر اساس الگوی ارزیابی ترجمه گارسس در چهار سطح (واژگانی، دستوری، گفتمان و سبکی) ترجمه طاهری و انصاریان از سوره ملک را مورد ارزیابی و نقد قرار داده است. مهم ترین یافته های این پژوهش که با روشی توصیفی - تحلیلی نگاشته شده، بیانگر آن است که ترجمه انصاریان و طاهری از منظر شاخص های نظریه گارسس قابل نقد و ارزیابی است. ترجمه انصاریان دارای مصادیق بسیاری برای عناصر بسط واژگانی و ترجمه طاهری برای زیرگروه تعدیل، حذف و تقلیل مصادیق فراوانی دارد که این خود از منظر گارسس، شاخص های مثبت ترجمه انصاریان را نسبت به ترجمه طاهری قابل توجه تر نموده است. همچنین به نظر می رسد که ترجمه انصاریان به جهت داده های بسیار برای شاخص های مرتبط با حوزه زبان مقصد، ترجمه ای مقصد گرا و مخاطب محور است.

The Comparison and Evaluation of Anṣāriyān’s and Ṭāhirī’s Translations of the Kingdom Chapter Based on Garces’ Criticism Theory

When evaluating and criticizing the Persian translations of the noble Qur rsquo;ān, we cannot rely merely on the meanings of the words and sentences; rather, we need to adopt translation models and theories to examine and criticize the existing Persian translations of the Qur rsquo;ān and find the one that is closest to the original text. One of the methods that can be used as a useful framework for the evaluation of the quality of the translations of the noble Qur rsquo;ān is Garces rsquo; theory that provides a model for the criticism of literary texts. When addressing translations, this theory does not merely attend to the meanings of the words and sentences; rather, it takes into account four levels. The article at hand evaluates and criticizes the translations of the Kingdom chapter by Anṣāriyān and Ṭāhirī based on Garces rsquo; evaluation model in four levels (i.e., semanticallexical, syntacticalmorphological, discursivefunctional, and stylisticpragmatic). The most important finding of this descriptiveanalytical study is that the translations of the noble Qur rsquo;ān by Anṣāriyān and Ṭāhirī could be criticized and evaluated based on the indices of Garces rsquo; theory. Anṣāriyān rsquo;s translation is found to have numerous instances of lexical expansion, while Ṭāhirī rsquo;s translation is shown to entail numerous cases for modification, deletion, and reduction subgroup. This makes the positive indices of Anṣāriyān rsquo;s translation more significant than those of Ṭāhirī rsquo;s work from the viewpoint of Garces rsquo; framework. Moreover, it seems that Anṣāriyān rsquo;s translation is more of a targetlanguage -oriented and audienceoriented translation due to the great volume of data it has in the indices related to the target language domain.