بررسی ترجمه سیدجعفر شهیدی (1368) از نامه 28 نهج‌البلاغه از منظر الگوی نقد ترجمه کاترینا رایس (1971)

بدون شک نقد ترجمه یکی از مهم ترین زمینه های مطالعات ترجمه است که امروزه توانسته جایگاه خود را در میان پژوهش های علمی باز کند. با تکیه بر همین مسئله، پژوهش حاضر در نظر دارد تا به عنوان یکی از اولین پژوهش هایی که الگوی نقد ترجمه کاترینا رایس را مد نظر قرار می دهد، ترجمه جعفر شهیدی از نامه بیست و هشتم نهج البلاغه را مورد نقد و بررسی قرار دهد و به دنبال جوابی برای این پرسش باشد که این ترجمه چقدر در نقش و گونه متن و همچنین عناصر درون و برون زبانی دارای تعادل است؟ مهم ترین نتایج این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی نوشته شده است، مشخص می کند که نقش غالب متن مبدا و گونه آن در خلال ترجمه دچار تغییر جدی شده است، همچنین مواردی از عدم تعادل در سطوح واژگان، دستور، معانی و سبک وجود دارد که بیشتر تحت تاثیر عناصر برون زبانی رخ نمایی کرده است.

Analyzing Seyyed Jafar Shahidi’s Translation of the 28th Letter of Nahj-ul-Balaghe through Katharina Reiss’s Translation Theory

Translation Theory is undoubtedly one of the most important fields of translation studies and it has established itself among the scientific researches. Based on this fact, the current study which has made one of the first explorations in Katharina Reiss rsquo;s Translation Theory, aims to scrutinize Jafar Shahidi rsquo;s translation of the 28th letter of NahjulBalaghe, and it intends to realize the ways in which this translation has influenced the role and nature of the text, along with how and why it has brought about the alteration of interlingual and intralingual elements present in the text. This study is descriptiveanalytic in nature, and its result will determine the extent to which the original text has underwent crucial change throughout of the translation process; it also put forward cases of instability with regards to register, grammar, semantics and stylistics, which have been often presented via the interlingual elements