معناآفرینی فصل میان معطوف‌علیه و معطوف‌ در ساختارهای نحوی قرآن کریم

اسلوب عطف یکی از پرکاربردترین اسلوب ها در زبان عربی به ویژه در قرآن کریم است که با پیوست عبارتی به عبارت دیگر، مانع از تکرار گردیده و سبب ایجاز در کلام می گردد. اصل بر این است که معطوف علیه به عنوان عبارت نخستِ این اسلوب و معطوف به عنوان عبارت پسین در کنار یکدیگر قرار می گیرند. اما گاهی میان این دو عبارت به وسیله عبارتی که متعلق و متکی بر هر دو آن ها است، جدایی می افتد. بر اساس این پژوهش، این پدیده دارای کارکردی معنایی بوده و در واقع بیانگر تفاوت میان معطوف علیه و معطوف در برخورداری از معنای حکم مشترک فیه [حدث کلام + عبارت فاصل] است. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی این پدیده در ترجمه آیاتی از قرآن کریم پرداخته است. نتیجه بررسی ها حاکی از آن است که این امر به عنوان یک پدیده شاخص معنایی، مورد شناخت و توجه مترجمان قرار نگرفته و جز در موارد معدودی به انتقال معنای حاصل از آن اهتمام نشده است. در این میان، ترجمه های تفسیری و ارتباطی که دست بازتری نسبت به ترجمه های تحت اللفظی دارند، واکنش بهتری در مواجهه با این پدیده داشته اند.

Interpretation of Separation between Subordinate Word in Conjunction and Primary Word in Conjunction in Syntactic Structures of the Holy Quran

Conjunction style is one of the most widely used styles in the Arabic language, especially in the Holy Quran which prevents repetition by attaching a phrase into another phrase and results in brevity to the word. The first phrase in this style is called subordinate word in conjunction and the latter phrase primary word in conjunction which these two phrases are principally joined together. But sometimes the two phrases are separated by a phrase that belongs to both of them. Based on this research, this phenomenon has a semantic function and actually represents the difference between subordinate word in conjunction and primary word in conjunction to interact with the meaning of the common sentence (word occurrence + disjunctive phrase). With a descriptiveanalytical method, the present study has investigated this phenomenon in the examples of the Holy Quran. The results indicate that the mentioned phenomenon as a semantic index phenomenon has not been recognized and interpreted by translators and has attempted to convey its meaning except in a few cases. In the meantime, that interpretive and communicative translations, which are more openended than literal translations, have had a better response to this phenomenon.