بررسی آلودگی های انگلی کپور ماهیان پرورشی استان گلستان

در این مطالعه وضعیت آلودگی انگلی در مزارع کپور ماهیان پرورشی استان گلستان مورد بررسی قرارگرفت. به این منظور برای سال 1386 تعداد 16 مزرعه و برای سال 1387 تعداد 15 مزرعه بهصورت کاملاتصادفی انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع 1860 نمونه از مزارع مذکور در طی 2 سال مورد93 درصد / 56 و 3 / بررسی انگلی قرار گرفت. بر اساس نتایج این بررسی در سالهای 86 و 87 به ترتیب 25آلودگی انگلی از مزارع تحت مطالعه جداسازی گردید. بیشترین میزان شیوع آلودگی در سال 1387 مربوط به16 درصد، سپس ژیروداکتیلوس و داکتیلوژیروس هر /25±8/ تریکودینا با شیوع 60 درصد و فراوانی 9612 درصد، لرنه آب ا شیوع /8±5/ 21 درصد و 97 ±7/ 33 درصد شیوع و فراوانی 33 / کدام به ترتیب با 313 درصد شیوع ثبت گردید بر اساس / 6/66 درصد و فراوانی 9 درصد و بروز بیماری ساپرولگنیا با 3343 درصد و فراوانی / نتایج بررسیهای سال 1386 بیشترین میزان شیوع این آلودگی مربوط به تریکودینا با 716/33±13/ 18 درصد و فراوانی 05 / 15/85±8/43 درصد سپس داکتیلوژروس و ژیروداکتیلوس با شیوع 76% و فراوانی 6% تعیین گردید. بر / 29 درصد به ترتیب، و در نهایت لرنه آ با شیوع 25 ±7/ درصد و 21اساس بررسیهای آماری شدت شیوع آلودگی انگلی در سال 1387 نسبت به سال 1386 بیشتر بود اما.(p > 0/ اختلاف معنیداری در فراوانی آلودگی انگلی در مزارع آلوده مشاهده نشد