مقایسه سمیت آفتکش ارگانوفسفره دیازینون در چهار گونهی ماهی بومی استان خوزستان: بنی، شیربت، گطان و برزم

در این پژوهش سمیت حاد سم ارگانوفسفرهی دیازینون در چهار گونهی ماهی بومی استانخوزستان، شامل ماهی بنی، شیربت، برزم و گطان مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از روشجهت تعیین سمیت حاد دیازینون استفاده گردید. بهاین صورت که هر گونه ماهی oecd استاندارددر مجاورت هفت غلظت متوالی دیازینون (در سه تکرار) و به مدت 96 ساعت قرار داده شده وآنالیز شد. نتایج مشخص ساخت probit تلفات روزانه ثبت گردید. دادههای بدست آمده با نرمافزارکه دیازینون برای هر چهار گونه فوق سمیت داشته و سمیت آن هم با افزایش غلظت و هم با افزایش96 ساعته دیازینون در ماهی بنی و گطان فاقد تفاوت معنیدار lc مدت مجاورت افزایش مییابد. 502 میلیگرم در لیتر بود، ولی سمیت /775±0/ 1 و 23 /805±0/ بوده و به ترتیب برابر 12 (p > 0/05)نسبت به دو گونه بنی و گطان (p < 0/ دیازینون در دو ماهی شیربت و برزم تفاوت معنیداری ( 056 میلیگرم در لیتر) بود. ماهی بنی و گطان /322±0/ 6 و 52 /514±0/ داشته و به ترتیب برابر ( 53حساسیت بیشتری نسبت به ماهی شیربت و برزم در برابر مسمومیت با دیازینون دارند. با توجه بهآلودگی اکثر آبهای جاری کشور با دیازینون، بهتر است علاوه بر بررسی سمیت سایر سموم درگونههای مهم پرورشی، در بازسازی ذخایر ماهیان بومی در منابع آبی استان خوزستان، بیشتر ازگونههای شیربت و برزم که مقاومت بیشتری به این سم دارند، استفاده گردد.