نقش رژیم غذایی و شرایط زیستگاهی در تجمع آلاینده‌های آلی در ماهیان تالاب بین‌المللی انزلی

در میان آلاینده های انسانی، نگرانی اصلی در مورد مواد آلی کلره مانند ddts ، pcbs و hchs، به‌خاطر پایداری، تجمع زیستی، و اثرات بالقوه سمی برای حیات وحش و انسان‌ها است. انسان‌ها از طرق منابع مختلف در معرض این مواد قرار می گیرند که مصرف ماهی یکی از مهم‌ترین راه‌ها است. در این پژوهش میزان آلاینده های کلره از جمله، آفت‌کش های آلی کلره (ocps) و بی‌فنیل‌های پلی‌کلره (pcbs) در سه گونه ماهی شامل کاراس طلایی (carassius auratus) کپور معمولی (cyprinus carpio) و اردک‌ماهی (esox lucius)، در دو فصل زمستان و بهار در تالاب بین‌المللی انزلی اندازه‌گیری شدند. انتخاب این سه گونه ماهی به‌خاطر وجود رژیم غذایی و شرایط زیستگاهی متفاوت و اهمیت این گونه‌ها برای مصرف انسانی و انتخاب این دو فصل به‌خاطر تفاوت در میزان فعالیت های کشاورزی و میزان بارش های جوی نسبت به هم بوده است. نتایج نشان داد که بیشترین میزان این آلاینده ها را ماهی کپور که گونه ای است با رژیم غذایی همه‌چیزخواری و بنتوپلاژیک، به‌خاطر داشتن شرایط زیستگاهی، عادت غذایی و میزان چریی متفاوت از دو گونه دیگر دارا بود. آلاینده غالب ddts و hcb کمترین میزان آلاینده در نمونه ها بودند. هم‌چنین میزان این آلاینده ها در نمونه های مورد بررسی کمتر از حد استاندارد جهانی بود.واژه های کلیدی: آلاینده های آلی، آفت کش های آلی کلره، بی فنیل های پلی کلره، تالاب انزلی