مقایسه تاثیر LHRH-A2و پیموزاید هر یک به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر روی تخم‌ریزی و شاخص‌های کیفیت تکثیر مولدین ماده ماهی سفید Rutilus frisii kutum

این پژوهش با هدف بررسی اثرات استفاده از هورمون lhrh-a2 (luteinizing hormone releasing hormone analogue) و پیموزاید (آنتاگونیست دوپامین)، بر تخم‌ریزی و شاخص‌های کیفیت تکثیر، روی 63 مولد ماده ماهی سفید انجام شد. تیمارها شامل: 1- lhrh-a2 (bw µg kg-1 1)، 2- پیموزاید (bw mg kg-1 5)، 3- ترکیب پیموزاید و lhrh-a2(bw mg kg -1 5+bw µg kg-1 1)، 4- عصاره هیپوفیز (شاهد مثبت) (bw mg kg -1 1)، 5- نرمال سالین 7 درصد به میزان 1 سی‌سی به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن ماهی (شاهد منفی) و 6- گروه ماهیان بدون تزریق، بودند. تزریق به روش داخل عضلانی صورت گرفت و درصد جواب‌دهی، فاصله زمانی از تزریق تا تخم‌ریزی، شاخص اوولاسیون، هماوری کاری، درصد لقاح تخم، درصد وزن تخمک نسبت به وزن بدن و درصد تخمه‌گشایی و نیز بافت تخمدان مولدین به روش بافت‌شناسی کلاسیک مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج، بیش‌ترین درصد جواب‌دهی (78/77 درصد)، کم‌ترین زمان سپری شده از تزریق تا تخم‌ریزی (7/4±2/34)، بیش‌ترین میانگین درصد وزن تخمک استحصالی نسبت به وزن بدن (3/1±2/14) و بیش‌ترین درصد لقاح (8/0±9/95‌) و درصد تخمه‌گشایی (4/10±2/44) به تیمار 3 (ترکیب پیموزاید و lhrh-a2) تعلق داشت. در بررسی بافت‌شناسی مشخص شد تخمدان اغلب ماهیانی که به تزریق پاسخ نداده بودند در اواخر مرحله چهار رسیدگی جنسی و تخمدان ماهیان پاسخ داده به تزریق در مرحله شش قرار داشت. به‌نظر می‌رسد تزریق ترکیب پیموزاید و lhrh-a2(bw mg kg -1 5+bw µg kg -1 1) به‌دلیل وجود بیشترین درصد جواب‌دهی، کمترین تاثیر منفی بر تکثیر و به صرفه بودن از نظر اقتصادی نسبت به عصاره هیپوفیز، می‌تواند به‌عنوان یک روش مفید در زمینه توسعه رو‌ش‌های تکثیر مصنوعی ماهی سفید در نظر گرفته شود.