پاسخ لاروهای دارای کیسه زرده ماهی قرمز نسبت به پی اچ اسیدی و آلومینیوم: تبادل یون سدیم، تکامل و فعالیت (Carassius auratus gibelio)

لاروهای دارای کیسه زرده ماهی قرمز (carassius auratus gibelio) به‌‌مدت 24 ساعت در معرض غلظت های 0، 50، 150 و 250 میلی گرم در لیتر آلومینیوم و ‌ph های 25/5، 75/5 و 70/6 قرار گرفتند و تعداد ماهیان مرده، طول کل لاروها، طول کیسه زرده، شناگری، تعداد حرکات سرپوش آبششی و تعداد ضربان قلب بعد از گذشت 30 ثانیه در آب های اسیدی و آب های دارای آلومینیوم اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس پارامترهای بررسی شده نشان داد که بعد از گذشت 24 ساعت تیمارهای مختلف، تفاوت های معنی داری در فعالیت شناگری، تعداد حرکات سرپوش آبششی و تعداد ضربان قلب نشان دادند. مقایسه میانگین پارامتر های بررسی شده به‌وسیله آزمون دانکن نیز نشان داد که بعد از گذشت 24 ساعت کمترین میزان تلفات در لاروهایی مشاهده گردید که در معرض 150 میلی‌گرم در لیتر آلومینیوم قرار گرفته بودند. بیشترین تعداد لاروهای شناگر در آب های دارای 50 میلی گرم در لیتر آلومینیوم و 70/6=ph و همچنین در آب های دارای 150 میلی‌گرم در لیتر آلومینیوم مشاهده گردید. کمترین تعداد ماهیان غیرشناگر نیز در گروه شاهد مشاهده شد. تعداد حرکات سرپوش آبششی در آب های دارای 50 میلی گرم در لیتر آلومینیوم و 25/5=ph دارای کمترین میزان و در آب‌های اسیدی با 70/6=ph دارای بیشترین میزان بود. تعداد ضربان قلب بین گروه شاهد و لاروهایی که در معرض آب های اسیدی با 70/6=ph و آب های دارای 150 میلی‌گرم در لیتر آلومینیوم قرار گرفته بودند اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0 < p) و این لاروها نسبت به سایر دوز های آزمایشی دارای بیشترین تعداد ضربان قلب بودند.