تاثیر روش غذادهی اتوماتیک و دستی بر شاخص های رشد و بازماندگی میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus Vannamei)

غذا 60درصد هزینه تولید میگو را در بر می گیرد .بنا براین نوع غذا و مدیریت غذادهی اهمیت زیادی دررشد میگو و کاهش هزینه های تولید دارد. غذادهی می بایست بر اساس احتیاجات غذایی و زمانی که میگو نیاز دارد انجام گیرد.تعیین تعداد نوبت های غذادهی روزانه و درصد غذادهی بستگی به گونه پرورشی،وزن ومیزان تولیدات طبیعی آب و شرایط آب وهوایی منطقه دارد. در این مطالعه شاخص های رشد و بازماندگی میگو در دو روش دستی و غذاپاش اتوماتیک با هم مقایسه شدندنتایج این تحقیق نشان داد شاخص های رشد ویژه ، روزانه ،رشد نهایی و بازماندگی میگو هایی که در روش غذادهی با غذاپاش اتوماتیک غذادهی شده بودند ، بطور معنا داری افزایش نشان داد(p<0/05 ) و ضریب تبدیل غذایی کاهش نشان می دهد p<0/05 . لذا بر اساس این مطالعه می توان بیان کرد ،در صورتی که غذا دهی با غذا پاش اتوماتیک، همیشه غذا در دسترس میگو ها قرار می گیرد که رشد میگوها مناسبتر و تولید اقتصادی تر است از غذا دهی دستی می باشد.

The effect of automatic and manual feeding method on growth and survival indices of western white shrimp

60% of the cost of producing shrimp. Therefore, food type and feeding management are very important in shrimp growth and reduction of production costs. Feeding should be based on the nutritional needs of the shrimp. The number of feedings per day and the percentage of feeding depends on the breeding species, weight and amount of natural water production and climatic conditions of the region. In this study, shrimp growth and survival indices were compared in two methods: manual and automatic feeder. The results of this study showed the specific growth indices, daily, final growth and survival of shrimp that were fed by automatic feeder method Showed a significant increase (P <0.05). The feed conversion ratio decreased (P <0.05). This study showed that automatic feeders are always available in the required amount of shrimp. Shrimp grow better and produce more economically than manual feeding.