ایجاد جمعیت پایه برنامه اصلاح نژاد در ماهیان

برنامه های اصلاح نژاد مبتنی بر انتخاب پتانسیل عظیمی در افزایش سوداوری آبزی پروری دارند. ایجاد یک جمعیت پایه با تنوع ژنتیکی بالا، اولین، مهمترین و حیاتی ترین مرحله در شروع یک برنامه اصلاح نژاد است. استفاده از یک جمعیت اولیه با تنوع ژنتیکی خیلی بالا، اجتناب از بروز همخونی سریع را تضمین می کند و احتمال پاسخ ژنتیکی بلند مدت را به بیشترین مقدار می رساند. مقایسه عملکرد جمعیت های موجود می تواند به عنوان اولین مرحله در تشکیل یک جمعیت پایه مصنوعی مطرح باشد. جمعیت پایه باید تلفیقی از ویژگی های زیرجمعیت ها را داشته باشد و نسل پایه باید از میان بهترین افراد جمعیت های مختلف انتخاب شوند. در گذشته جمعیت های پایه از طریق جمع آوری تعداد یکسان ماهیان، از هر کدام از نژادهای وحشی ایجاد می شد. با این وجود، امروزه در مورد برخی گونه ها، نژادهای بهبود یافته در دسترس است و در نتیجه می توان از میانگین داده های فنوتیپی صفات مهم اقتصادی به عنوان معیاری جهت بهینه سازی نمونه برداری در زمان تشکیل جمعیت پایه استفاده نمود. علاوه بر این، دسترسی به اطلاعات ژنتیکی ژنوم گونه های مختلف آبزیان می تواند در بهبود ارزیابی روابط درون و بین نژادهای موردنظر و در نتیجه درصد افرادی که از هر نژاد باید انتخاب شوند کمک کند. در مجموع می توان در راستای افزایش واریانس صفات مرتبط با بیماری و کیفیت گوشت از استراتژی های وابسته به نشانگرهای مولکولی استفاده نمود، در حالی که برای صفاتی همانند رشد می توان از اطلاعات فنوتیپی بهره گرفت.

Creation of a base population in fish breeding program

Selective breeding programs have great potential to increase the profitability of aquaculture. The first, and one of the most important, steps to be taken when establishing a breeding program is the creation of a population with a broad genetic diversity. This will ensure that rapid inbreeding can be avoided and maximize the likelihood of longterm genetic response. The first step in forming a base population should be to compare productivity in available populations. A base population should combine characteristics of the subpopulations, and the best individuals across different populations should be selected as base population. Traditionally, base populations were created from a number of wild strains by sampling equal numbers from each strain However, for some aquaculture species improved strains are already available and, therefore, mean phenotypic values for economically important traits can be used as a criterion to optimize the sampling when creating base populations. Also, the increasing availability of genomewide genotype information in aquaculture species could help to refine the estimation of relationships within and between candidate strains and, thus, to optimize the percentage of individuals to be sampled from each strain. In conclusion, markerbased strategies could be used to attempt to maximize variation for disease and meat quality traits, while phenotypic information could be used for traits like growth.