بررسی برخی شاخص های فیزیکوشیمیایی آب ورودی و خروجی مزارع مجتمع پرورش میگوی گمیشان، استان گلستان

کنترل پسابهای خروجی یکی از موارد حیاتی جهت کاهش بار آلودگی مجتمع های بزرگ تکثیر و پرورش آبزیان از جمله پرورش میگو به شمار میآید. تحقیق حاضر در مجتمع پرورش میگوی گمیشان در شمال شهرستان گمیشان- استان گلستان اجرا شد. جهت انجام طرح، از دو ایستگاه ورودی و خروجی مجتمع پرورش میگوی گمیشان، در سه ماهه آخر طول دوره پرورش (اواخر ماه های مرداد، شهریور و مهر سال 1394) با اندازه گیری برخی از پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب شامل دما، ph، ec، bod، tss، no3، po4 و nh4 نمونه برداری صورت گرفت. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق مشاهده شد که مقادیر ph، دما، کل مواد جامد معلق، bod، نیترات، یون آمونیم و فسفات در دو نقطه ورودی و خروجی سایت تغییرات معنیداری نداشتند (p>0.05) که نشان دهنده عدم تاثیر شدید مجتمع بر این عوامل بوده است هر چند مقادیر این عوامل در ورودی سایت در کمترین میزان و در خروجی سایت در بیشترین میزان بود ولی در مجموع این تغییرات معنیدار نبودند. نتایج نشان می دهد که مزارع پرورش میگو بهطور معنیداری باعث افزایش میزان هدایت الکتریکی و کل مواد جامد محلول در آب خروجی نسبت به ورودی سایت میگردد (p<0.05). با توجه به شاخص های اندازه گیری شده بهنظر میرسد در بازه زمانی اشاره شده مجتمع پرورش میگوی گمیشان با این حجم از تولید و وجود لاگون 30هکتاری، در حال حاضر خطر جدی برای اکوسیستم تالاب گمیشان و دریای خزر ایجاد نمی کند.