ممتنع شدن اجرای قرارداد با نگرشی تطبیقی به فقه، حقوق ایران و کامن لا

مقدورالتسلیم بودن مورد معامله یکی از شرایط اساسی صحت قرارداد است. به موجب این قاعده، از آن‌جا که هدف نهایی همه عقود، وصول هریک از عوضین به طرف دیگر به جای عوضی است که او می دهد، لذا تعهد ناممکن را باید باطل شمرد. قاعده بطلان عقد به دلیل تعذر وفا به آن، نه‌تنها در فقه و حقوق ایران مورد توجه است، بلکه در حقوق خارجی نیز منشا اثر بوده، تئوری‌های متعددی درباره آن مطرح شده است؛ چنان‌که در کامن‌لا نه‌تنها غیر ممکن شدن اجرای تعهد موجب سقوط تعهد متعهد می‌گردد، بلکه عقیم شدن قرارداد یا منتفی شدن هدف یکی از طرفین از انعقاد عقد نیز از موجبان معافیت متعهد اعلام شده است. در مقاله حاضر، پس از بررسی تئوری‌های موجود در نظام کامن‌لا به بررسی موضوع در نظام حقوقی ایران با تکیه بر فقه خواهیم پرداخت.  

Comparative Analysis of Impossiblity of Contract Performance in the Islamic Jurisprudence, Iranian Law and Common Law

 Impossibility of performance in a contract is one of the basic conditions that render a contact null and void. Since the ultimate goal of all contracts is to fulfill a contractual promise, any type of commitment that is impossible to fulfill should be regarded null and void under this rule. This type of failure in a contract has been under careful scrutiny not only in the Islamic Jurisprudence and the Iranian law but also in foreign legal systems. Therefore, several theories have been allocated to this field. As such, in Common Law, any failure by the parties to fulfill a contractual promise due to the breach of contract or any cancellation of the aims of the contract has been considered as one of the reasons for the failure to implement a contract. Therefore, in this article, having examined the theories available in the Common Law, we analyze this case in the Iranian Law based on the Islamic Jurisprudence.