نقش حسن‌‌نیت در مسئولیت متصرف مال غیر با مطالعه تطبیقی درحقوق آلمان، ‌‌انگلیس و ایران

مفهوم حسن‌‌نیت در بسیاری از نظام‌‌های حقوقی به رسمیت شناخته شده و آثار مهمی برای آن لحاظ می‌‌شود. ازجمله درحقوق آلمان و انگلیس به این مفهوم توجه ویژه‌‌ای شده و در زمینه‌‌های مختلفی تاثیرگذار است. یکی از مهم‌‌ترین این زمینه‌‌ها، ‌‌در مسئولیت متصرف مال غیر (اعم از تصرفات حقوقی و مادی) است. در این نوشتار تلاش شده تا با روش کتابخانه‌‌ای به بررسی تطبیقی در رابطه با امکان تاثیر حسن نیت در مسئولیت متصرف مال غیر در رابطه با خسارات وارده به مال موضوع تصرف و کیفیت این تاثیر پرداخته شود. درحقوق آلمان و انگلیس، ‌‌توجه به‌‌مفهوم حسن‌‌نیت و تاکید بر لزوم انتساب خسارت به رفتار متصرف برای مسئول شناختن وی درکنار تاثیرحسن‌‌نیت در احراز این انتساب، ‌‌باعث شده تا حسن‌‌نیت متصرف در تصرفات مادی و حقوقی بتواند باعث سلب یا کاهش مسئولیت وی در هر دو قالب ضمان قهری و مسئولیت قراردادی‌‌گردد. اما در حقوق داخلی تاثیرپذیری از فقه و وسعت دایره شمول غصب و درحکم غصب باعث شده تا درتصرفات مادی‌‌کمتر بتوان ازمتصرف با‌‌حسن‌‌نیت حمایت نمود و به نظر می‌‌رسد راهکار حمایت از متصرف با‌‌ حسن‌‌نیت درتفکیک شخص غاصب از شخص درحکم غاصب نهفته است. درحالی‌‌که در تصرفات حقوقی، ‌‌انتساب خسارات به رفتارشخص متصرف بیشتر اهمیت یافته و تا حدودی وضعیت مشابه حقوق آلمان و انگلیس است.

the role of good faith in the liability of non-owner possessor through a comparative study in german, english, and iranian law

the concept of good faith is recognized in many legal systems and entails significant implications. it has received particular attention and influence in german and english law across various fields. the liability of non-owner possessors (in both legal and material terms) represents one of the most important areas. this paper aims to examine the possibility of the impact of good faith on the liability of non-owner possessors regarding damages caused to the subject of possession, as well as the quality of this impact, through a library-based comparative analysis. in german and english law, the recognition of the concept of good faith and the emphasis on attributing damages to the conduct of the possessor to recognize their liability, alongside the influence of good faith in establishing this attribution, have allowed the good faith of the possessor to eliminate or mitigate their liability in both tortious (obligatory) and contractual contexts. however, in domestic law, the influence of jurisprudence and the scope of the concepts of usurpation and quasi-usurpation, particularly in cases of material possessions, limits the support for a possessor acting in good faith, and it seems that the solution to protecting a possessor acting in good faith lies in distinguishing between the usurper and the quasi-usurper. on the other hand, in legal possessions, the attribution of damages to the conduct of the possessor receives more importance, and to some extent, the situation is similar to german and english law.