مقایسۀ خودکنترلی از منظر هیرشی و فیض کاشانی با تاکید بر محجّه البیضا

توان مقاومت در برابر کشش ‏ها و جاذبه‌های جرائم با اصطلاح خودکنترلی به عنوان عامل تغییردهندۀ نرخ جرم در نظریۀ عمومی جرم معرفی شده است. نسخۀ اسلامیِ اندیشۀ مذکور در منابع متعددی از جمله در کتاب «محجّه البیضا» با عباراتی نظیر ورع، مراقبه و تقوی متبلور گشته است. علی‏رغم قرابت مذکور، خودکنترلی در نسخۀ فیض کاشانی بر اساس اعتقاد به وجود مراقبی همیشگی و همه‏ جایی پی‏ ریزی شده که کارآیی آن نسبت به مکانیزم هیرشی که بر جامعه‏ پذیر کردن آحاد جامعه تمرکز کرده از قلمرو مکانی و بازۀ زمانی گسترده‏ تری برخوردار است. واگرایی دو دیدگاه در این خلاصه نشده و نتایج این تحقیق که به روش تحلیلی-توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه ‏ای صورت گرفته حاکی از آن است که دیدگاه فیض کاشانی بر تطهیر فضای ذهن از تخیل جرائم‏ و کجروی ‏های خیالی و تعمیم تاثیر خودکنترلی در کجروی با حالت وحدت بزه‏کار و بزه‏دیده تاکید دارد. این رویکرد به طیف سنّی خاص جهت پذیرش خودکنترلی اعتقاد نداشته و با ارائۀ راهکارهای جامعه‏ پذیرکنندۀ متعدد دیگری از قبیل صلۀ رحم و دستورالعمل‌های مهارت‏ آفرین و مسلط ‏کنندۀ فرد بر قوای محرکۀ داخلی، نسخه ‏ای جامع‏ تر و کامل‏‏ تر از خودکنترلی ارائه می‌کند.

a comparison of self-control from the perspectives of hirschi and feyz kashani with an emphasis on mahajjatol-bayda

the ability to resist the attractions of crime has been referred to as self-control; the very decisive factor in crime rate in general crime theory. vara, morāqebah, and taqwā have been used as equivalents in several islamic texts including mahajjatol-baydā. despite prima facia similarities, self-control is wider in temporal and palatial aspects in viewpoints of feyz kashani and hirschi, with the former believing in the existence of a persistent and omnipresent guardianship and the latter concentrating on the socialization of all members of the society. recruiting an analytical-descriptive design, the study revealed that feyz kashani provides a more comprehensive account of self-control in purifying the mind of the criminal fancies and perversions and generalization of the effect of self-control on the unified status of the offender and victim. he did not believe that self-control is age-dependent; rather, he proposed several other socializing strategies including sela-rahem and training instructions on mastering internal stimuli.