مطالعه تطبیقی جایگاه حقوقی آثار مبیّن واقعیت در حقوق ایران و ایالات متحده

کاربرد کلمات «مصنف»، «پدید آورنده» و «ایجاد» ذیل تعریف «اثر» در ماده (1) قانون حمایت حقوق مولفان و مصنّفان و هنرمندان (1348) بر لزوم وجود عنصر خلق و آفرینش جهت برخورداری آثار از حمایت دلالت دارد. این مسئله حمایت از آثار مبین واقعیت را با چالشی جدی مواجه می سازد. آثار بیان گر واقعیت، آثار مشتمل بر گردآوری و روایت گری واقعیات، عکس ها و نقشه های جغرافیایی هستند که واقعیات یا جنبه هایی از جهانی که در آن زندگی می کنیم را شرح می دهند؛ یعنی داده‌ها و اطلاعات دربارهی جهان که کشف می شوند و حاصل عمل خلق و آفرینش نیستند. این آثار به علت متشکل بودن از مواد واقعی قلمروی عمومی به طور گسترده و نیز الزامات نقل دقیق واقعیات در برخی مصادیق آن، همچون زندگی‌نامه‌ها و تاریخچه‌ها، با عدم قطعیت چشم‌گیری در تشخیص «واقعیت» از «بیان واقعی» رو به رو هستند. پژوهش حاضر با به کار گیری روش توصیفیتحلیلی در بررسی جایگاه حقوقی آثار بیان کننده واقعیت و مطالعه تطبیقی احراز اصالت در انواع مختلف این آثار در حقوق آمریکا، با توجه به ماهیت متفاوت آن ها، در صدد بیان وضعیت این موضوع در حقوق ایران برآمده و نتیجه می‌گیرد حقوق ایران در تشخیص ماهیت متمایز این آثار شکست‌ خورده است.

A Comparative Study of the Legal Status of Factual Works in Iranian and US Law

The use of the words &Author&, &Creator& and &Creation& under the definition of &Work& in Article 1 of the Law on Protection of the Rights of Authors, Writers and Artists (1348) indicates that the existence of the element of creation in works is required in order to protect them. This issue poses a serious challenge to the protection of factual works. Factual works are works that include compilation and narration of facts, photographs, and geographical maps that describe facts or aspects of the world in which we live, e.g.  data and information about the world that are discovered and are not the result of the act of creation. Due to their extensive composition of factual material of the public domain, as well as the requirements for accurate narration of facts in some instances, such as biographies and histories, these works face significant uncertainty in distinguishing between &Fact& and &Factual Expression&. The present study by using a descriptiveanalytic method in examining the legal status of factual works and a comparative study of achieving originality in different types of these works in American law, due to their different nature, seeks to express the status of this issue in Iranian law and concludes that Iranian law has failed to recognize the distinctive nature of these works.