مطالعه تطبیقی رویکردهای رویه قضایی در تفسیر و اجرای اصل انطباق دقیق اسناد در اعتبارات اسنادی

اصل انطباق دقیق اسناد در کنار اصل استقلال اعتبارات اسنادی از  اصول حاکم بر اعتبارات اسنادی به عنوان یکی از مهم ترین روش های پرداخت در تجارت بین المللی است. در خصوص مفهوم و قلمرو اصل انطباق دقیق در رویه قضایی بین‌المللی کشورهای آمریکا،انگلستان، ایتالیا،آلمان و چین رویکردهای مختلفی وجود دارد. دو رویکرد عمده تفسیری در این باره عبارت‌اند از رویکرد انطباق آینه‌وار و رویکرد انطباق اساسی. در عین حال معیارهای تفسیری هر دادگاه نسبت به یکی از این دو رویکرد متفاوت می‌باشد؛ چنانچه در خصوص غلط‌های املایی و تایپی این دو رویکرد عمده، خود را در قالب شش جلوه تفسیری نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد به جهت رد شدن حجم بالایی از اسناد توسط بانک‌ها، محاکم به سمت رویکرد انطباق اساسی در حال حرکت می‌باشند. در مقررات یو سی پی 600 نیز این حرکت به نحو محسوسی دیده می‌شود.در حقوق قضایی ایران، رویه قضایی هنوز در انتخاب یکی از این دو رویکرد مردّد است.

A Comparative Study of the Case-Law Approaches to Interpretation and Application of the Doctrine of Strict Compliance in Letter of Credits

The Doctrine of Strict Compliance of Letters alongside the doctrine of independence of letter of credits is one of the doctrines governing letter of credits as one of the most significant modes of payment in international trade. There are different approaches regarding the concept of the doctrine of strict compliance in caselaw of USA, UK, Italy, Germany and China. Two interpretative approaches in this regard are: reflective compliance approach and substantial compliance approach. However, the interpretative criteria of each court differ as to one of these two approaches. Regarding spelling and typographical errors, these two approaches may be expressed in six interpretative aspects. It seems that because of refusing of huge number of letters by the banks, the courts are moving toward substantial compliance approach. This movement is felt in the provisions of UCP 600 in which the prevailing attitude on the provisions is reduction of declaring the conflict of letters. The case law of Iranian judicial law is still doubtful in choosing one of these two approaches.