مطالعه تطبیقی میان کنش حریم خصوصی ارتباطات الکترونیکی کارگران و حق مالکیت کارفرما در حقوق ایران و آمریکا

از یک سو، حق مالکیت کارفرما، به اطلاق خود، اقتضاء دارد هر نوع تصرفی برای وی مجاز باشد؛ حتی اگر این تصرف، به نقض حریم خصوصی کارگران وکارمندان منجر شود. از سوی دیگر، حرمتِ حریم خصوصیِ اشخاص از جمله کارگران، اقتضاء می­کند، محرمانگی اطلاعات و ارتباطات آنها مورد حمایت قرار گیرد و در نتیجه، اَعمالی که به نقض حریم خصوصی منجر می­شود، ممنوع تلقی شود. پرسشی که در اینجا مطرح می­شود این است که، در صورت تزاحم دو حقِ  یاد شده چگونه عمل می­شود؟ در حقوق آمریکا، اکثر دادگاه­ها، بر مبنای «حق مالکیت کارفرما بر محیط گارگاه»،«حق سیاست­گذاری کارگاه» و همچنین «فقدان وصف محرمانگی و نبودِ انتظارِ متعارف در وجود حریم خصوصی»، جانب کارفرما را­ با رعایت ملاحظاتی مقدّم می­دارند.  در حقوق ایران به نظر می­رسد، در این مورد که از یک سو، اجرای حقِ کارفرما، در عمل، ملازم با نقض حق و ضرر دیگری است و از سوی دیگر، عدم امکان اجرایِ حقِ نظارت نیز به ضرر کارفرما و منافع او محسوب می­شود، چهره­ای از بحث تزاحمِ دو ضرر به چشم می­خوردکه در آن، بر مبنای «قانونِ اهمیت»، جانبِ حقی مقدم داشته می­شود که از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ در این رابطه می­توان گفت، در جمعِ بین دو حقِ متزاحم،کارفرما با استیذان یا اعلام قبلی، می­تواند نسبت به کنترلِ ارتباطاتِ کارگران در شبکه­ تحت کنترل خود اقدام نماید. در این صورت، برقراری ارتباطات الکترونیکی کارگران، در دامنه­ی قاعده­ی «اِقدام» و «اسقاطِ احترام» قابل بررسی است. در این نوشتار، رابطه بین دو حق،‌ در دو سیستم یاد شده، به روش تحلیلیتوصیفی بررسی می شود.

A Comparative Study on the Interaction Between the Privacy of the Workers’ Electronic Communications and the Right to Ownership of the Employer in Laws of Iran and the US

On the one hand, the right of property of employer generally requires that any possession be permitted for him/her, even if the possession leads to the violation of the privacy of the workers and employees. On the other hand, respect for the privacy of individuals, including workers, requires that the confidentiality of their information and communications be protected and consequently, all of the actions violating privacy be forbidden. The question which arises here is how to act in the event of a conflict between these two rights? In the American law, most of the courts, with some considerations, take the employer’s side on the basis of &the employer’s right to own the workplace space&, &the workshop policy right& as well as &the lack of confidentiality and lack of normal expectation of privacy&. In Iranian law, it seems that on the one hand, the exercise of the employer’s right, in practice, corresponds to the violation of another’s right and loss, and on the other hand, the impossibility of exercising the supervision right is to the detriment of the employer and his interests. Therefore, based on the “rule of importance” the priority is given to the right of the one of more s9gnificance. In this regard, it can be said that the employer, in order to bring the two interfering rights together, can take actions to control the relationships among the workers inside the network under his supervision with the prior allowance or announcement. In this case, the electronic communication of workers can be considered within the scope of the &execution& (Eqdam) and &extinction of respect& (EsqateEhteram) rules. In this paper, through a descriptiveanalytic method, the relationship between these two rights in the two mentioned systems is studied.