بررسی هم‏افزایی نانوژل‏های کیتوزان لود شده با وانکومایسین و اینترفرون گاما بر بیان ژن tnf-α در موش‏های آلوده شده با استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‏سیلین (mrsa)

مشکل فزاینده مقاومت آنتی‏ بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس، تلاش‌های تازه‌ای را برای کشف عوامل ضدمیکروبی جدید برانگیخته است. یکی از این روش‌های نوین، استفاده از نانوذرات است. هدف از این مطالعه، سنتز نانوژل‏های کیتوزان لودشده با وانکومایسین و اینترفرون گاما (γ(ifn- و بررسی بیان ژن‌ tnf-α در موش‏های آلوده به استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‏سیلین (mrsa) می‌باشد. پس از سنتز نانوژل‏ کیتوزان و تایید آن، بارگذاری وانکومایسین و γifn- در این نانوژل‏ها انجام و توسط آنالیز ftir تایید شد. سپس، فعالیت ضدباکتریایی نانوژل‏ها ارزیابی شد. حداقل غلظت مهارکنندگی (mic) در مورد نانوژل لود شده با وانکومایسین در phهای 6/5 و 7/4، به ترتیب µg/ml 8 و 64 به‌دست آمد. mic در مورد نانوژل کیتوزان و نانوژل لود شده با γifn-، 1024 و در مورد وانکومایسین آزاد، µg/ml 1 در هر دو ph محاسبه شد. سپس، 48 راس موش‏ به 6 گروه کنترل، mrsa، نانوژل، نانوژل دارو، نانوژل γifn- و نانوژل‏های (دارو و γifn-) تقسیم شدند. پس از آلوده‌ شدن گروه‏ها (غیر از کنترل) با mrsa، mg/kg100 از نانوژل، نانوژل دارو، نانوژل γifn- و نانوژل‏های (دارو و γifn-)، به ترتیب به گروه‏های 3 تا 6 اضافه شد. در ادامه، در ساعات 6، 12 و 24، از هر گروه تعدادی موش بیهوش شدند و طحال آن‏ها جهت بررسی بیان ژن tnf-α  به روش rt-pcr ارزیابی شد. بر طبق نتایج، در گروه‏های 4، 5 و 6 در مقایسه با گروه mrsa، بیان ژن‏ tnf-α پس از 24 ساعت کاهش معنی‏دار نشان می‏دهد. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت تزریق همزمان نانوژل دارو و نانوژل γifn- در موش‌های آلوده تاثیر بسیار بیشتری در مقایسه با تزریق تکی هر کدام از این نانوژل‏ها دارد.