تولید زانتان توسط زانتوموناس کمپستریس Ptcc 1473 به روش کشت غوطه‌ور با استفاده از آب پنیر و بهینه‌سازی فرآیند تولید

آب پنیر پسماندی است که طی فراوری پنیر، به‌وفور تولید می‌شود و دفع آن در محیط زیست مشکلات گوناگونی را ایجاد می کند. تبدیل زیستی این محصول جانبی به مواد ارزشمند، راه حل غلبه بر این مشکل زیست محیطی است. در این پژوهش امکان استفاده از لاکتوز آب پنیر به‌عنوان تنها منبع کربن، جهت تولید صمغ زانتان با استفاده از باکتری زانتوموناس کمپستریس ptcc 1473 به روش تخمیر غوطه ور بررسی شد. چهار فاکتور هر یک در چهار سطح، شامل مدت زمان تیمار حرارتی آب پنیر[(min)10،20،40،80]، غلظتkh2po4 ،0 ، 1، 2، 3 درصد) وزنی/ حجمی) ، ph (5، 6، 7 و 8) و نوع منبع ازت، (نیترات آمونیوم )، ( نیترات آمونیوم و عصاره مخمر ) ، (نیترات آمونیوم و پپتون ) و ( عصاره مخمر و پپتون ) ، با استفاده از روش تاگوچی به منظور بهینه سازی تولید زانتان مورد پژوهش قرار گرفت. همچنین ویسکوزیته صمغ زانتان تعیین و آنالیز ftir به‌منظور تایید تولید صمغ انجام شد. سه فاکتور از چهار فاکتور مورد بررسی، شامل غلظتkh2po4 ، نوع منبع ازت و زمان تیمار حرارتی سوبسترا، اثر معنا داری بر تولید صمغ زانتان داشتند ( 05/ 0>p). حداکثر تولید صمغ زانتان پس از h48 از آغاز تخمیر، با استفاده از آب پنیر به‌عنوان منبع اصلی کربن، kh2po4 با 3 درصد )وزنی/ حجمی( و ترکیب نیترات آمونیوم و پپتون به‌عنوان منبع ازت و تیمار حرارتی سوبسسترا min 80، 5 = ph، 21.5 گرم بر لیتر صمغ زانتان بود. صمغ زانتان تولید شده در این مطالعه به دلیل شباهت ترکیب شیمیایی با نوع تجاری قابل قبول می‌باشد. همچنین آب پنیر به دلیل ارزانی، سوبسترایی مناسب و مقرون به صرفه برای تولید زانتان در مقیاس زیاد می‌باشد.