کنترل تلفیقی پوسیدگی خاکستری پیاز در شرایط آزمایشگاه و انبار

هدف این تحقیق بررسی کنترل تلفیقی عامل پوسیدگی خاکستری پیاز توسط قارچ تریکودرما و سموم شیمیایی شامل کاربندازیم و مانکوزب می‌باشد. به این منظور جداسازی قارچ تریکودرما از خاک مزارع پیاز با استفاده از محیط اختصاصی انجام و شناسایی جدایه ها در حد جنس با استفاده از کلید گمس و بیست انجام گرفت. قارچ عامل پوسیدگی خاکستری نیز از نمونه‌های پیاز آلوده به کپک خاکستری از انبارهای شهرستان کهنوج جدا سازی و شناسایی گردید. نتایج نشان داد میانگین بازدارندگی از رشد قارچ تریکودرما علیه قارچ بوتریتیس در شرایط آزمایشگاه 51.61 درصد بود. همچنین میانگین درصد بازدارندگی از رشد متابولیت‌های فرار 38.14 درصد و متابولیت‌ غیر فرار قارچ تریکودرما علیه قارچ عامل پوسیدگی پیاز در دو تیمار 5 و ml 10 به ترتیب به ترتیب 26.78 درصد و 49.27 درصد بود. نتایج حاصل از بررسی میزان فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز در نمونه‌های پیاز تیمار شده با تریکودرما نشان از افزایش میزان هر دو آنزیم داشت. استفاده همزمان قارچ تریکودرما و دو سم کاربندازیم و مانکوزب به میزان 100 درصد باعث بازدارندگی از رشد قارچ‌ بوتریتیس در شرایط آزمایشگاه و انبار شد. در صورتی که به کار بردن قارچ تریکودرما به تنهایی به میزان 68.18 درصد باعث بازدارندگی از رشد بوتریتیس در شرایط آزمایشگاه شد. علاوه بر این درحالت تلفیقی غلظت استفاده شده از سموم ppm 500 بود که کمتر از میزان استفاده این سموم در حالت معمولی است. بنابراین نتایج حاصله نشان از موفق بودن کنترل تلفیقی قارچ عامل پوسیدگی خاکستری توسط تریکودرما و دو سم کاربندازیم و مانکوزب دارد.