ارتقا باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس روتری به‌وسیله تکنیک اکستروژن دولایه با سدیم آلژینات و موسیلاژ دانه ریحان

در این پژوهش، ریز‌پوشانی به روش اکستروژن بر روی باکتری لاکتوباسیلوس روتری به‌صورت دولایه انجام شد. لایه اول سدیم آلژینات و لایه دوم موسیلاژ دانه ریحان، در پنج غلظت (0.2، 0.4، 0.6، 8/0 و 1 درصد) بود. سپس عکس‌برداری به جهت تعیین قطر لایه‌ها و مولفه‌های رنگ l*،a*،b*، سفیدی و زردی بر روی دانک‌ها صورت پذیرفت. آزمون‌های ماندگاری حرارتی، ماندگاری در شرایط اسیدی به همراه نمک، همچنین تولید اسید و رشد باکتری آزاد و ریزپوشانی شده در محیط کشت mrs مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش درصد صمغ موسیلاژ بکار رفته به‌عنوان لایه دوم، می‌تواند باعث تغییر معنادار در قطر لایه خارجی گردد. مولفه‌های b*، سفیدی و زردی افزایش یافت؛ ولی مولفه l*کاهش معنادار داشت (0.05>p). در دمای°c72، دانک واجد یک درصد موسیلاژ دانه ریحان به مدت min 5 توانست حد مجاز log cfu/ml) 6) برحسب منحنی ریگراسیون حفظ نماید. ولی باکتری آزاد تنها min 0.6 در این حد مجاز، ماندگاری داشت. با افزایش غلظت موسیلاژ دانه ریحان میزان ماندگاری باکتری‌ها در شرایط نمکی و اسیدی افزایش یافته و ماندگاری دانک (min 7.5) بیشتر از باکتری آزاد (min 2.5) در شرایط مشابه بود. میزان ایجاد اسید و رشد باکتری در دانک نسبت به باکتری آزاد کندتر بود.