بررسی مقایسه ای تاثیر نوع سوبسترا در تولید آنزیم آمیلاز در تخمیر غوطه‌ور

باسیلوس ها به دلیل توانایی بالا در تولید آنزیم آمیلاز از مهمترین تولید کنندگان در چند دهه ی گذشته می باشند. در این پژوهش بررسی مقایسه ای تاثیر نوع سوبسترا در تولید آنزیم آمیلاز در تخمیر غوطه‌ور صورت گرفت. رقت های مختلف محیط‌های کشت رقیق شده ملاس نیشکر و آب پنیر با استفاده از محیط پایه تولید آمیلاز تهیه و پس از تلقیح با باکتری باسیلوس لیکنی فورمیس بصورت تخمیر غوطه ور در دمای °c 37 و سپس °c 50 قرار داده شدند. بررسی میزان پروتئین کل با رسم منحنی استاندارد برادفورد و تعیین فعالیت آنزیم آمیلاز با انجام تست دی نیتروسالیسیلیک اسید انجام گرفت. بیشترین تولید آنزیم در محیط ملاس نیشکر با رقت 1.2 در زمان h 72 به میزان u/ml 31.4 و در محیط ملاس نیشکر با رقت 1.3 به مقدار u/ml 20.2 مشاهده شد که پس از h 96 به ترتیب به u/ml 27.2 و u/ml 15.4 کاهش یافت. بهترین زمان جهت تولید آمیلاز، h 72 برای محیط آب پنیر 1.2 با مقدار تولید u/ml 14.5 و آب پنیر 1.3 به میزان u/ml 19.6 بود. در محیط کشت ملاس نیشکر 1.3 پس از h 72 میزان فعالیت آنزیمی به مقدار u/ml 26.4 و میزان تولید پروتئین کل برابر با µg/ml 26.5 و در غلظت 1.2 فعالیت آنزیم آمیلاز در حدود u/ml 39.6 و پروتئین کل برابر با µg/ml 30 بود. بیشترین تولید و فعالیت آنزیم مربوط به محیط ملاس نیشکر بوده و میزان تولید و فعالیت آنزیم در محیط آب پنیر بسیار کمتر از محیط ملاس بود.