بررسی اثر زنیان و فرمالین بر جمعیت میکروبی و خصوصیات ریخت‌شناسی روده درجوجه گوشتی

هدف این مطالعه مقایسه اثر فرمالین با زنیان بر جمعیت میکروبی و ریخت‌شناسی روده جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور، تعداد 150 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نر سویه راس 308 به‌طور تصادفی در پنج گروه با سه تکرار و هر تکرار شامل 10 قطعه جوجه تقسیم‌بندی شده و به 15 پن جداگانه انتقال داده ‌شدند. جیره‌های آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون هیچ‌گونه افزودنی)، سه سطح اسانس زنیان (175، 350 و ppm 700) و فرمالین 37 درصد (0.1 درصد) بودند. در ایلئوم، فرمالین موجب کاهش معنی‌دار بیفیدوباکتر گردید. زنیان در غلظت ppm 700 تعداد لاکتوباسیل‌ها را کاهش داد، اما در سایر غلظتها اثر نامطلوبی بر باکتری‌های مفید (بیفیدوباکتر و لاکتوباسیل‌ها) در ایلئوم نداشت. همچنین، فرمالین و زنیان با غلظتهای 350 و ppm 700 موجب کاهش جمعیت کلستریدیایی شدند. در سکوم، زنیان با غلظت ppm 700 موجب افزایش جمعیت بیفیدوباکترها گردید، درحالیکه، در غلظت‌های 350 و ppm 700 تعداد کلستریدوم‌ها را کاهش داد. هیچکدام از تیمارهای مورد مطالعه بر تعداد کلی‌فرم‌ها در ایلئوم و سکوم اثری نداشتند. در دئودنوم، زنیان با غلظت ppm 175 طول پرز و با غلظت ppm 350 طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت را افزایش داد. مصرف ppm 700 زنیان اثری بر ریخت‌شناسی روده نداشت. فرمالین موجب افزایش طول و عرض پرز و عمق کریپت گردید. اما، بر نسبت طول پرز به عمق کریپت بی‌تاثیر بود. در ژئوژنوم هیچ کدام از غلظت های زنیان اثری بر ریخت شناسی روده نداشتند و فقط فرمالین توانست موجب افزایش طول پرزها گردد. در مجموع، زنیان و فرمالین توانستند با کاهش تعداد باکتری‌های نامطلوب، ریخت‌شناسی روده را بهبود دهند.