بررسی خواص پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس ورمی فرم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم جدا شده از عسل و امکان تولید آب هلو و آب توت فرنگی پروبیوتیک

استفاده از مکمل‌های پروبیوتیک در صنعت زنبورداری سبب افزایش سرعت رشد و بهبود ضریب تبدیل خوراک و بهبود مقاومت در مقابل بیماری و افزایش تولید عسل می‌شود. در این تحقیق پروبیوتیک‌های دو گونه باکتری لاکتوباسیلوس ورمی‌فرم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم جدا شده از عسل معده زنبوران عسل، تحت آزمون‌های تشخیصی قرار گرفت. باکتری‌های پروبیوتیک مذکور در مقادیر cfu/ml10^8 به صورت تکی و مخلوط به آبمیوه طبیعی هلو و توت‌فرنگی تلقیح شدند. آزمون‌های محصول عبارت بودند از ارزیابی اسیدیته و ph، ارزیابی درصد مواد جامد محلول (بریکس)، ارزیابی قابلیت زنده‌مانی باکتری‌های پروبیوتیک، ارزیابی درصد قندهای احیاء و همچنین ارزیابی حسی، نتایج نشان داد با افزایش مدت زمان نگهداری و افزایش جمعیت پروبیوتیک، میزان اسیدیته افزایش و ph، بریکس و همچنین درصد قندهای احیاء به طور معنی‌داری (0.05≥p) کاهش یافت. همچنین خصوصیات حسی تیمارها به‌ طور معنی‌داری (0.05≥p) با کاهش مقبولیت در طی زمان نگهداری و همچنین افزایش میزان جمعیت پروبیوتیک مواجه بود. با گذشت زمان قابلیت زنده‌مانی پروبیوتیک‌ها در تمامی تیمارها کاهش یافت که کمترین کاهش در تیمارهای حاوی مخلوط دو نوع پروبیوتیک رخ داد. اگر چه تعداد باکتری‌های پروبیوتیک طی 21 روز کاهش یافت ولی تعداد آن‌ها پس از 21 روز نگهداری بالاتر از cfu/ml 10^6 بود بنابراین مطابق با استاندارد ملی‌کلیه آبمیوه‌ها بعنوان پروبیوتیک محسوب شدند. نتایج نشان داد تیمار حاوی آب هلو و دارای جمعیت cfu/ml 108 از مخلوط 50 درصد لاکتوباسیلوس باسیلوس ورمی‌فرم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم به عنوان تیمار بهینه انتخاب شد.