مقایسه زنده مانی باکتری های لاکتوباسیلوس پلانتارم a7 و s2g ریزپوشانی شده با ماتریکس های بیوپلیمری مختلف در شرایط شبیه سازى معده و روده و در طول مدت ماندگاری

افزایش قابلیت زیستی باکتری های پروبیوتیک که در معرض شرایط پرتنش فرایندهای غذایی و دستگاه گوارش هستند، همواره یکی از دغدغه های دانشمندان علوم غذایی و دارویی است. از این رو ریزپوشانى پروبیوتیک ها به عنوان یک تکنیک نوین برای افزایش قابلیت تحمل سویه های پروبیوتیکی در شرایط شبیه سازى معده و روده ثابت شده است. به منظور افزایش زنده مانی دو سویه لاکتوباسیلوس پلانتاروم a7، s2g در شرایط معده (پپسین، 2=ph) و روده (پانکراتین و نمک های صفراوی، 8=ph) ریزپوشانی آن‌ها با ایجاد دیواره متشکل از سه نوع ماتریکس مختلف (m1، m2 وm3) با درصد زنده مانی پس از ریز پوشانی به ترتیب (98.72، 90.16)، (95.29، 98.52) و (98.10، 93.07) انجام شد. ریزپوشینه ها در شرایط شبیه سازى شده دستگاه گوارش در بازه هاى زمانى 10، 60 و120 min در دماى°c 37 قرار گرفتند. همچنین زنده مانی ریزپوشینه ها در طول مدت ماندگاری در دو دمای °c 4 و °c 25 ارزیابی گردید. نتایج آنالیز واریانس در شرایط شبیه سازی شده معده (p<0.05) در پایش جمعیت میکروبی (به صورت کاهش چرخه لگاریتمی) باکتری ریزپوشانی شده نسبت به سلول آزاد در ماتریکس های (m1- a7)، (m2- a7) و (m3-a7) به ترتیب (نسبت 2:7، 1:7 و 2:7) و در ماتریکس های (m1- s2g)، (m2- s2g) و (m3- s2g) به ترتیب (نسبت 2:6، 1:6 و 2:6 log cfu/ml) حاصل شد، در حالی که در شرایط بازی روده نسبت کاهش لگاریتمی در سویه a7 به ترتیب (نسبت 2:6، 1:6 و 2:6) و در s2g به ترتیب (نسبت 2:5، 1:5 و 2:5 log cfu/ml) حاصل گردید. در نهایت اختلاف معنی داری در نتایج روند پایش جمعیت میکروبی در طول مدت ماندگاری در دو دما و ماتریکس های مختلف ملاحظه شد.