تاثیر نمک کلرید کلسیم در افزایش فعالیت بیوکنترلی مخمر رودوترولا موسیلاجینوزا 3a در کنترل کپک آبی سیب پنیسیلیوم اکسپنسیوم

در این تحقیق جدایه 3a از مخمر رودوترولا موسیلاجینوزا برای کنترل کپک آبی سیب پنیسیلیوم اکسپنسیوم به کار گرفته شد. کپک آبی سیب از بافت آلودۀ سیب جداسازی شد. آزمون تست تقابل، متابولیت های خارج سلولی و مواد فرار در آزمایشگاه برای ارزیابی قدرت بیوکنترلی مخمرها به کار گرفته شد. مخمر آنتاگونیست توانست رشد قارچ را در آزمایشگاه کاهش دهد. میزان کاهش رشد عامل کپک آبی سیب، در آزمون کشت تقابل 53/38 درصد، در مورد گاز فرار84/41 درصد، و در تست متابولیت های خارج سلولی 86/16 درصد بود. نمک کلرید کلسیم با دو درصد حجمی به طور معنی‌داری از رشد عامل بیمارگر جلوگیری کرد در حالی که اثر سوئی بر روی تعداد کلنی‌های مخمری در محیط pdb نداشت. غلظت cell/ml 107 از مخمر رودوترولا موسیلاجینوزا 3a بر روی جوانه زنی و همچنین طول لولۀ جوانه‌زنی اسپور عامل بیمارگر پنیسیلیوم اکسپنسیوم در آزمایشگاه اثر کنترلی گذاشت، و همچنین از ظهور بیماری و توسعۀ بیماری نیز جلوگیری کرد. ارتباط معنی‌داری بین غلظت مخمر به کار رفته و کنترل قارچ بیمارگر وجود داشت. با اضافه کردن کلرید کلسیم به مخمر نرخ جوانه زنی اسپورها و همچنین طول لولۀ جوانه زنی اسپورها در آزمایشگاه، و متعاقباً ظهور بیماری و قطر لکه ها در مقایسه با تیمار مخمر تنها کاهش پیدا کرد. زمانی که سوسپانسیون سلول‌های مخمری به غلظت cell/ml 108 رسید، رشد بیمارگر به طور کلی در آزمایشگاه متوقف شد، و هیچ آلودگی ای در سیب های تیمار شده با یا بدون نمک کلرید کلسیم یافت نشد، علاوه بر این نمک کلرید کلسیم قادر به افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان مانند پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز شد، که این افزایش در مورد کاربرد مخمر آنتاگونیست بر روی سیب های آلوده نیز اتفاق افتاد، ولی مقدار القای مقاومتی که به وسیلۀ نمک کلرید کلسیم اتفاق افتاد بسیار بیشتر از مخمر به تنهایی بود.