بررسی قابلیت کاربرد پسماندهای کشاورزی برای تولید بهینه آنزیم آلفاآمیلاز از باسیلوس سوبتلیس t41aبه روش تخمیر غوطه ور با سوبسترای معلق

هدف از این مطالعه، بررسی امکان استفاده از پسماندهای مختلف کشاورزی و صنایع وابسته به‌منظور تولید بهینه آنزیم آلفاآمیلاز توسط سویه بومی باسیلوس سوبتلیس t41aو انتخاب اجزاء مناسب و اقتصادی به منظور دست یابی به بیشینه بازدهی تولید این آنزیم بوده است. استفاده از پسماندهای کشاورزی و صنایع وابسته در تولید فرآورده‌های میکروبی به‌عنوان منابع تامین‌کننده کربن و نیتروژن موردنیاز در محیط کشت، ضمن ایجاد ارزش‌افزوده بالا، موجب کاهش هزینه‌های تولید و نیز کاهش معضل زیست‌محیطی ناشی از انباشت پسماندها در محیط می‌شود. در مطالعه حاضر، در گام نخست و به‌منظور انتخاب هدفمند پسماندهای کشاورزی، تاثیر منابع متخلف کربن و نیتروژن بر تولید آلفا آمیلاز ارزیابی شد. بر اساس نتایج ثبت‌شده لاکتوز و پپتون سویا به ترتیب به‌عنوان مناسب‌ترین منابع کربن و نیتروژن بیشینه تولید آنزیم را باعث شدند. در گام بعدی تاثیر انواع پسماندهای کشاورزی شامل پسماند مالت، سبوس برنج و سبوس گندم، پودر آب‌پنیر، ملاس، کنجاله سویا، کنجاله کلزا، کنجاله ذرت، شربت خیسانده ذرت، ویناس الکل و ضایعات گلوتن به میزان 1% در محیط کشت پایه بر تولید آلفا آمیلاز در سامانه تخمیر غوطه ور با سوبسترای معلق بررسی و مناسب ترین ترکیب پسماندها برای طراحی محیط کشت اقتصادی و کارا انتخاب شد، به‌طوری‌که با جایگزینی منابع کربنی و نیتروژنی محیط کشت پایه با 3 درصد از پسماندهای کشاورزی منتخب سه گانه متشکل از 1 درصد از ضایعات حاصل از فرایند مالت گیری، 1 درصد کنجاله کلزا و 1 درصد از ویناس الکل، میزان تولید آنزیم به 1/7 برابر تولید در محیط کشت پایه حاوی ترکیبات گران قیمت رسید. تولید آلفا آمیلاز در محیط کشت منتخب نهایی به (u/l)4113 معادل72 درصد افزایش تولید نسبت به محیط شاهد رسید، ضمن این که با حذف منابع کربن و نیتروژن سنتزی، هزینه تولید کاهش یافت.