ارتباط توانمندسازی و امنیت شغلی در بین کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های کرمانشاه و ایلام

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین توانمندسازی و مولفه های آن (معنی دار بودن، شایستگی، استقلال و تاثیرگذاری) با امنیت شغلی در بین کارکنان ادارات تربیت بدنی استان های کرمانشاه و ایلام بود. روش شناسی: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است که در زمره پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری، کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان شهرستان های استان کرمانشاه و ایلام بود که در سال (92-91)، 150 نفر بودند. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان 108 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به-منظور جمع آوری داده های مربوط به توانمندسازی و امنیت شغلی، به ترتیب از پرسش نامه های اسپریتزر و همکاران و سورک و همکاران استفاده شد. داده های گردآوری شده با آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد بین توانمندسازی و امنیت شغلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (001/0=p و 706/0= r). بین احساس معنی دار بودن، شایستگی، استقلال (خودتعیینی) و تاثیرگذاری با امنیت شغلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که بیش از 50 درصد از تغییرات امنیت شغلی به وسیله مولفه های توانمندسازی قابل تبیین و پیش بینی است.نتیجه گیری: ادارات ورزش و جوانان می توانند با سرمایه گذاری و توجه به بحث توانمندسازی کارکنان، توانایی های کارکنان در انجام وظایف محوله برای ارتقای امنیت شغلی خود در سازمان را ارتقا بخشند. همچنین، نتایج این تحقیق نشان داد که توجه به ابعاد احساس معنی دار بودن، شایستگی، استقلال (خودتعیینی) و تاثیرگذاری بر پیامدها و نتایج سازمان، برای بهبود امنیت شغلی در کارکنان امری ضروری است.