نقش آمادگی روانی بر انسجام تیمی و موفقیت تیم‌های فوتبال دانشجویی

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش آمادگی روانی بر انسجام تیمی و موفقیت تیم‌های فوتبال دانشجویی بود. روش‌شناسی: روش تحقیق توصیفی همبستگی بود که به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل، کلیه فوتبالیست‌های شرکت‌کننده در مسابقات قهرمانی دانشجویان کشور بود (n=165) که در نهایت 142 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. در تحقیق حاضر از دو پرسشنامه توماس (1999) جهت ارزیابی آمادگی روانی و پرسشنامه کارن (1985) برای اندازه‌گیری انسجام گروهی و موفقیت استفاده گردید. داد‌ه‌ها با بکارگیری آزمون‌های آماری آنوا و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند؛ همچنین برای بررسی تفاوت بین خرده مقیاس‌ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری در خرده مقیاس‌های آمادگی روانی شامل، خودگویی (sig=0/001،f=6/58)، تصویرسازی ذهنی (sig=0/038، f=5/37)، کنترل عواطف (sig=0/016، f=4/62) و سطح آرامش (sig=0/019، f=5/60) بین تیم‌های موفق و تیم‌های ناموفق وجود دارد؛ اما در سایر خرده‌ مقیاس‌ها تفاوت معناداری مشاهده نگردید. در بین تیم‌های موفق و کم موفق نیز فقط در خرده مقیاس‌های خودگویی (sig=0/001، f=6/58) و تصویرسازی ذهنی (sig=0/004، f=6/71) تفاوت معناداری مشاهده گردید؛ همچنین نتایج آزمون نشان داد با اینکه بین برخی از خرده مقیاس‌های مهارت روانی با انسجام تیمی رابطه معناداری وجود ندارد، اما در نهایت رابطه مستقیمی بین میزان انسجام تیمی و مهارت‌های‌ روانی کنترل عواطف مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق حاضر که بیانگر نقش خرده مقیاس‌های مهارت روانی در تحکیم و تداوم انسجام تیمی و در نهایت موفقیت تیم‌ها بود، مربیان باید به منظور بهبود و توسعه سطح آمادگی روانی ورزشکاران که در نهایت منجر به ارتقاء عملکرد و اجرا می‌شود، از تکنیک‌ مهارت‌های مدل دو و چهار عاملی سلسله مراتبی خودگویی کالوت و کاردنوسو و گفتار درونی مثبت لو ویگوتسکی، کنترل عواطف (توقف، خودگویی، بروز، توجه و موفقیت)، تشویق زبانی، تصویرسازی ذهنی، مرور ذهنی و آرامش‌دهی بنسون و جاکوبسن، بهره ببرند.