تبیین نقش هوش سازمانی بر اثربخشی سازمانی با بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی (کارکنان ادارات ورزش و جوانان خراسان جنوبی)

هدف: هدف از این پژوهش بررسی ارتباط هوش سازمانی بر اثربخشی سازمانی با بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان خراسان جنوبی بود.روش شناسی: روش پژوهش حاضر توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی است که به روش میدانی انجام گرفت. جامعۀ آماری این پژوهش شامل کلیۀ کارکنان ادارات ورزش و جوانان خراسان جنوبی می باشد (190 نفر) که از بین آن ها 123 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند.برای گردآوری داده ها پس از تایید روایی و پایایی، از سه پرسشنامۀ هوش سازمانی کارل آلبرخت (2002)، اثربخشی سازمانی حمیدی (1382)ویادگیری سازمانی چیوا (2005) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای spssوpls استفاده گردید.یافته ها:نتایج نشان داد که هوش سازمانی بر یادگیری سازمانی تاثیرمستقیم و معناداری دارد، یادگیری سازمانی نیز بر اثربخشی سازمانی اثر مستقیم و معناداری دارد. همچنین ملاحظه گردید که هوش سازمانی بر اثربخشی سازمانی تاثیر مستقیم و معناداری دارد. در نهایت، نتایج بیانگر تاثیر غیرمستقیم ومعنادار هوش سازمانی بر اثربخشی سازمانی بواسطۀ یادگیری سازمانی بود.نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش بیانگر،اهمیت نقش یادگیری سازمانی به عنوان یک واسطه در ارتقای اثربخشی سازمانی است؛ بنابراین، ضم ن تقویت متغیرهای هوش سازمانی و یادگیری سازمانی می توان اثربخشی و به دنبال آن توانایی ادارات ورزش وجوانان را درپاسخگویی به نیازهای ورزشی جامعه توسعه داد.بنابراین،هوش سازمانی از یک طرف به صورت مستقل باعث بهبوداثربخشی سازمانی و از طرف دیگر به واسطۀ یادگیری سازمانی باعث این امر می شود .