رابطه سبک رهبری سوء استفاده گر با رفتار انحرافی کارکنان (مطالعه موردی: ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالی)

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین رهبری سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالی انجام گرفته است. روش‌شناسی: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی همبستگی است. جامعه آماری تحقیق کارکنان ادارات ورزش و جوانان خراسان شمالی (466 نفر) بودند که برای نمونه‌گیری، روش تصادفی طبقه‌ای با تخصیص متناسب استفاده شد. هر یک از شهرستان‌ها به عنوان یک طبقه در نظر گرفته شدند و با بهره‌گیری از فرمول کوکران، 211 نفر از آنان مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سرپرست سوءاستفاده‌گر تپر (2000) و ابزار رفتار انحرافی بنت و رابینسون (2000)، شامل دو پرسشنامه انحرافات میان فردی و انحرافات سازمانی می‌باشد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین رهبری سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (0.01≥p). ضریب همبستگی میان این دو متغیر 0.68 است. همچنین رهبری سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافی بین فردی و رفتار انحرافی سازمانی کارکنان رابطه مثبت و معناداری دارد (0.01≥p). ضریب همبستگی بین رهبری سوءاستفاده‌گر با رفتار انحرافی میان فردی و رفتار انحرافی سازمانی کارکنان به ترتیب 0.61 و 0.62 می‌باشد. بعلاوه آزمون رگرسیون نشان داد که متغیر رهبری سوءاستفاده‌گر پیش‌بینی‌کننده‌ خوبی برای متغیر رفتار انحرافی است و 45 درصد از تغییرات این متغیر را پیش‌بینی می‌کند (0.01≥p). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان انتظار داشت از طریق کاهش رفتار مخرب رهبران، مانع از رفتارهای انحرافی کارکنان شد.