تجربه خوشبختی در ازدواج ‌های پایدار: یک مطالعه کیفی

تجربه خوشبختی در ازدواج منجر به رضایتمندی درونی زوجین می شود و محیط مساعدی برای رشد و سلامت فرزندان فراهم می کند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی تجارب زیسته زوجین متاهل از خوشبختی در ازدواج های پایدار بود. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. به این منظور 14 زن و مرد متاهل که احساس خوشبختی می کردند از طریق مصاحبه عمیق و اکتشافی موردمطالعه قرار گرفتند. داده ها جمع آوری، ثبت و کدگذاری شد و در قالب مضمون های اصلی و فرعی طبقه بندی شد. تحلیل داده ها منجر به شناسایی 256 کد اولیه، 21 مضمون فرعی و پنج مضمون اصلی احساس خوشبختی، عوامل معنوی و اخلاقی در خوشبختی، حضور دیگران، رفتارهای مولد خوشبختی و ازدواج سازنده شد. یافته ها نشان داد که خوشبختی در ازدواج داشتن معنایی از احساس آرامش و رضایتاست که زوجین با دیدگاه معنوی و اخلاقی و با انجام رفتارهای مولد خوشبختی در حضور دیگران با ازدواج سازنده خود، آن را تشکیل میدهند.نتایج پژوهش حاضر روابط متقابل و چرخشی میان معانی و معیارهای ازدواج موفق و خوشبخت را نشان داد. این مطالعه مضامین مهمی برایروانشناسان و مشاوران خانواده دارد و همچنین الهام بخش زوجینی است که خواهان ارتقا روابط زوجی و خوشبختی خود هستند.