رابطه ساختاری فرسودگی والدینی با خاطرات اولیه مادر از گرمی و ایمنی: نقش واسطه ‌گری خود انتقادی

والد بودن را می‌توان یکی از مهم‌ترین و لذت‌بخش‌ترین تجربه‌های زندگی هرفردی قلمدادنمود، بااین‌وجود، برای برخی از پدران و مادران این نقش با چالش‌های فزاینده همراه‌بوده و می‌تواند به منبعی از تنش‌های مزمن و در نهایت به فرسودگی تبدیل گردد. ازهمین‌رو مطالعه حاضر باهدف بررسی نقش واسطه‌ای خودانتقادی در رابطه میان خاطرات اولیه مادران از گرمی و ایمنی با تجربه فرسودگی والدینی آنها انجام گردیده است. این پژوهش، یک مطالعه توصیفی-مقطعی از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بوده که نمونه‌ای از مادران شهر اصفهان (319نفر) را مورد مطالعه قرارداده است. جامعه آماری پژوهش شامل مادرانی بود که در سال تحصیلی 1400-1399 دارای فرزند پیش‌دبستانی بوده‌اند و داده‌ها به صورت آنلاین و با نمونه‌گیری دردسترس گردآوری شده‌است. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌ فرسودگی والدینی (pba)، پرسشنامه اشکال انتقادی/خود-تازی و اطمینان‌بخشی به خود (fcsss) و مقیاس خاطرات اولیه از گرمی و ایمنی (emwss) بود. نتایج نشان داد که خاطرات اولیه از گرمی و ایمنی اثر مستقیم و معنی‌داری بر خودانتقادی دارد و خودانتقادی نیز دارای یک تاثیر مستقیم و معنی‌دار بر فرسودگی والدینی مادر است. همچنین یافته‌ها نشان‌داد که خاطرات اولیه مادران از گرمی و ایمنی با واسطه خودانتقادی بر فرسودگی والدینی اثر غیرمستقیم داشته و این مدل می‌تواند نزدیک به 54 درصد از واریانس فرسودگی والدینی را تبیین نماید (0.001>p). یافته‌های پژوهش حاضر لااقل در مورد والدین فرسوده‌ای که در دوران کودکی از یک محیط گرم و ایمن محروم بوده‌اند، درک تازه‌ای را پیرامون فرسودگی والدینی فراهم ساخته و بهبود فرایند خودانتقادی را به عنوان روزنه‌ای در کاهش تجربه فرسودگی والدینی آنها پیشنهاد می‌نماید.

the structural relationship of parental burnout and mothers’ early memories of warmth and safeness: the mediating role of self-criticism

being a parent can be considered one of the most important and at the same time the most enjoyable life experiences of any individual; however, for some fathers and mothers, this role is associated with increasing challenges and can become a source of daily or chronic tensions and ultimately burnout. therefore, the present study investigated the mediating role of self-criticism in the relationship between mothers’ early memories of warmth and safeness and their experiences of parental burnout. this research is a descriptive cross-sectional study based on structural equation modeling which studied a sample of mothers in isfahan (i.e., 319 mothers). the statistical population included mothers who had preschool children in the academic year of 2020-2021, and the data was collected virtually based on available sampling method. the research instruments included the parental burnout assessment (roskam et al., 2018), forms of criticism/self-attacking and self-reassuring scale (gilbert et al., 2004), and early memories of warmth and safeness scale (richter et al., 2009). the results showed that the causal model of the relationship between mothers’ early memories of warmth and safeness, self-criticism, and the experience of parental burnout had a good fitness (cmin / df= 2.91, gfi = 0.97, cfi = 0.97, ifi = 0.97, nfi = 0.96, rmsea = 0.067). early memories of warmth and safeness had a direct and significant effect on self-criticism (β = -0.39, p < 0.001). self-criticism also had a direct and significant effect on mothers’ parental burnout (β = 0.75, p < 0.001). however, mothers’ early memories of warmth and safeness did not have a direct effect on parental burnout. moreover, the findings showed that mothers’ early memories of warmth and safeness with the mediation of self-criticism had an indirect effect on parental burnout, and this model could explain nearly 54% of the variance of parental burnout (p < 0.001).