اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده

خیانت زناشویی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل آسیب‌رسان برای زوج ها و خانواده ها و هم‌چنین پدیده ای رایج برای درمانگران حوزه خانواده و ازدواج مطرح است و تاثیر بسزایی بر همسر آسیب‌دیده از خیانت می گذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود. از تمامی زنان خیانت‌دیده که در 6 ماه اول سال 1398به دفتر مشاوره خانواده در منطقه 3 شهر تهران مراجعه کردند، 34 زن به‌صورت دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. از شرکت‌کنندگان پژوهش درخواست شد ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاس های تحمل پریشانی (dts) و خودکنترلی (csc) را در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کنند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده تاثیر معناداری (0001/0 =p ) دارد. با توجه به یافته های به‌دست‌آمده در این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) می تواند به‌عنوان یک روش مداخله ای برای خیانت زناشویی به‌عنوان یکی از روش های مداخله در جلسات درمانی و مشاوره ای مورد استفاده قرار گیرد.

The effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on enduring the distress and self-control of betrayed women

Marital infidelity is one of the most important traumatic factors for couples and families, and is a common phenomenon for family and marriage therapists. It has a significant impact on the betrayed spouse. The present study aimed to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy on enduring the distress and selfcontrol of betrayed women. The present study was a quasiexperimental study with a pretestposttest design with a control group. Of all the betrayed women who referred to the Family Counseling Office in District 3 of Tehran in the first 6 months of 2019, 34 women were selected based on their availability and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group then experienced acceptance and commitment therapy in 8 sessions. Participants in the present study were asked to complete data collection tools including Distress Tolerance Scale (DTS) and SelfControl Scale (SCS) in both pretest and posttest stages. The results of the present study showed that acceptance and commitment therapy has a significant effect on increasing the tolerance of distress and selfcontrol of betrayed women (P = 0.0001). According to the findings of this study, it can be concluded that acceptance and commitment therapy (ACT) can be used as an intervention method for marital infidelity and as one of the methods of intervention in treatment and counseling sessions.