استانداردهای زناشویی و اِسنادهای ارتباطی به‌عنوان پیش‌بین‌های سازگاری و ناسازگاری زناشویی زنان

سازگاری زناشویی از مهم ترین شاخص های کیفیت رابطه زناشویی است. پژوهش های متعددی به نقش استانداردهای زناشویی و اِسنادهای ارتباطی در پیش بینی وضعیت زناشویی زوجین پرداخته است. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش ابعاد استانداردهای زناشویی و اِسنادهای ارتباطی در پیش بینی سازگاری و ناسازگاری زناشویی زنان متاهل بود. نمونه ای شامل 324 زن متاهل (150زن ناسازگار و 174 زن سازگار) در پژوهش حاضر شرکت داشتند. از شرکت کنندگان درخواست شد پرسشنامه استانداردهای روابط خاص (isrs) و مقیاس اِسناد ارتباطی (ram) را تکمیل کنند. نتایج به دست آمده، فرضیه پژوهش مبنی بر پیش بینی سازگاری و ناسازگاری زناشویی زنان بر اساس استانداردهای زناشویی (مرزهای شخصی، پیامد کنترل و سرمایه گذاری ابزاری و عاطفی) و اِسنادهای ارتباطی (جایگاه مهار، ثبات و پایداری، عمومیت، قصد و نیت، انگیزه و سرزنش) را تایید کرد. همچنین، نتایج تحلیل تمیز با روش گام به گام نشان داد که متغیرهای اِسناد انگیزه، استاندارد سرمایه گذاری عاطفی و اِسناد جایگاه مهار، قوی ترین پیش بین های سازگاری و ناسازگاری روابط زناشویی هستند. بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که استانداردهای زناشویی و اِسنادهای ارتباطی نقش مهمی در سازگاری زناشویی زنان دارد.