بررسی تغییرات بلندمدت وسعت مانگروها و جوامع گیاهی شورپسند در رویشگاه‌های مانگرو ایران (مطالعه موردی: رویشگاه‌های مانگرو استان هرمزگان)

اکوسیستم‌های مانگروها و جوامع گیاهی شورپسند مجاور آن‌ها خدمات اکوسیستمی گوناگونی را ارائه می‌دهند که نقش مهمی در پایداری اکوسیستم ساحلی بر عهده دارد و بر هم خوردن تعادل میان این دو اکوسیستم سبب افت کیفیت این خدمات می‌شود. ازاین‌رو بررسی تغییرات بلندمدت رخ‌داده در گستره این دو اکوسیستم می‌تواند به ارائه راهکارهای لازم برای حفظ تعادل و خدمات اکوسیستمی آن‌ها کمک نماید. لذا هدف این مطالعه نیز بررسی تغییرات ایجادشده در گستره مانگروها و جوامع گیاهی شورپسند موجود در رویشگاه‌های مانگرو استان هرمزگان در یک دوره زمانی بلندمدت است. بدین منظور با تجزیه‌وتحلیل تصاویر ماهواره‌ای، گستره این دو نوع پوشش گیاهی در مقاطع زمانی 1986، 2000 و 2016 نقشه‌سازی شد و تغییرات آن طی زمان موردبررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که به علت کاهش قابل‌توجه درروند افزایش وسعت مانگروها در زون‌های رویشگاهی گوناگون، وسعت مانگروهای استان طی دوره 30 ساله (1986 تا 2016) تنها به میزان 17 هکتار افزایش‌یافته است و در همین دوره، جوامع گیاهی شورپسند دارای افزایش وسعت قابل‌ملاحظه‌ای بوده‌اند (در حدود 9270 هکتار). درواقع می‌توان گفت که عوامل محیطی گوناگونی مانند تغییرات اقلیمی، ژئومورفولوژی و هیدرولوژی محلی و نیز فعالیت‌های انسانی سبب محدودسازی روند توسعه مانگروها، ایجاد شرایط مناسب برای توسعه جوامع گیاهی شورپسند و افزایش وسعت آن‌ها در رویشگاه‌های استان هرمزگان در طول این دوره شده است.