اثر تنش شوری ناشی از کلرید سدیم بر رشد و خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه وتیور گراسchrysopogon zizanioides در شرایط گلخانه‌ای

شوری خاک در اکوسیستم های مرتعی ایران یکی از معضلات جدی محیط زیستی است. گونه های گیاهی وتیور گراس به دلیل تحمل شوری می تواند یکی از گزینه های مناسب جهت اصلاح مراتع شور به شمار آید. مطالعه حاضر با هدف بررسی رشد، آنزیم کاتالاز و ترکیبات فنل وتیور گراس در پاسخ به تنش شوری است. این مطالعه در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 سطح شوری (0، 4، 8، 16، 32، 44 ds m1) و سه تکرار در گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که سطوح مختلف تنش شوری برطول متوسط برگ و ریشه معنی دار نبود (p≤0/05)، ولی وزن برگ و ریشه تغییرات معنی دار افزایشی (p≤0/05) داشتند. تغییرات محتوای آنزیم کاتالاز و فنل تحت تنش شوری در برگ و ریشه گیاه معنی دار بود (p≤0/05). تغییرات آنزیم کاتالاز در برگ تا سطح شوری 32 دسی زیمنس بر متر بیانگر یک روند افزایشی بود که در سطح شوری 44 دسی زیمنس بر متر کاهش یافت. فعالیت آنزیم کاتالاز در ریشه بیانگر یک روند کاهشی معنی دار نسبت به سطح شاهد (صفر دسی زیمنس بر متر) بود (p≤0/05). در ضمن در محتوای فنل کل برگ و ریشه تغییرات معنی دار افزایشی و کاهشی نسبت به تنش شوری نشان داد (p≤0/05). به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر بیانگر سازگاری اولیه و سریع گیاه وتیور گراس نسبت به تنش شوری تا سطح 32 دسی زیمنس بر متر در شرایط گلخانه ای بود. به همین جهت به عنوان گونه ای مقاوم برای پروژه های اصلاحی مراتع شور در سطوح 32 دسی زیمنس بر متر پیشنهاد می گردد.