معرفی مهمترین ویژگی های ساختاری و عملکردی در برگشت‌پذیری اکولوژیکی مراتع کوهسری نیمه خشک (مطالعه موردی: مراتع سمیرم)

رمز درک غالبیت گونه ها در اکوسیستم ها، مهاجرت گونه ها و اثر آشفتگی ها نیازمند فهم و درک صحیح برگشت پذیری اکولوژیکی است. هدف اصلی این مطالعه معرفی مهمترین ویژگی های ساختاری و عملکردی در تعیین برگشت پذیری مرتع است. منطقه مورد مطالعه شهرستان سمیرم (مراتع کوهسری منطقه ونک) واقع در جنوب استان اصفهان است. ویژگی های مورد مطالعه؛ سهم گونه شاخص در ترکیب گونه ای، لکه گیاهی، فضای بین لکه ای، تنوع گلسنگ ها، مقدار نیتروژن خاک، مقدار پتاسیم خاک و مقدار کربن آلی خاک و آشفتگی وارده نیز 5 نرخ دامگذاری (1، 1/5،2،2/5 و3 واحد دامی) در هکتار است. نرخ های دامگذاری به مدت 4 سال با اجرای 5 سناریو مدیریتی (چرا و قرق به صورت متناوب و متوالی) اعمال و مطالعه شد. برداشت داده ها به روش نمونه برداری تصادفی با استفاده از ترانسکت و واحدهای نمونه برداری تو در تو انجام شد. آنالیز آماری داده ها (آنالیز مقادیر ویژه، تنوع بتا) با استفاده از نرم افزارهای pcord، past و matlab انجام شد. نتایج نشان داد ویژگی های سهم گونه شاخص در ترکیب گونه ای، میزان کربن آلی خاک، لکه های گیاهی و تنوع گلسنگ ها به خوبی نشانگر میزان فشار بر اکوسیستم و درجه برگشت پذیری اکولوژیکی اکوسیستم مرتع هستنددر مدیریت اکوسیستم های مرتعی می توان از ویژگی های ذکر شده به عنوان شاخص اکولوژیکی به منظور تحت فشار بودن یا نبودن اکوسیستم های مرتعی و میزان برگشت پذیری اکوسیستم مرتع استفاده نمود.