comparing the effects of islamic spiritual therapy and stress inoculation training on distress tolerance and anxiety of patients with stomach cancer

Background and objectives: this study was conducted to assess the effects of islamic spiritual therapy compared to cognitive-behavioral therapy based on stress inoculation training (sit) on distress tolerance and anxiety sensitivity in patients with stomach cancer.methods: this research was a quasi-experimental study based on a pre-test and post-test design with a control group. the research population included patients with stomach cancer in ardabil city, iran in 2021. sixty individuals were selected through convenience sampling and randomly divided into three groups (two experimental groups and one control group). the measurement tools were simon and gaher’s distress tolerance scale and the anxiety sensitivity index by floyd et al., which were administered to all three groups before the group intervention and at the end of the tenth session. the first experimental group was exposed to islamic spiritual therapy, the second test group received sit and the control group did not receive any psychological treatment. covariance analysis was used to analyze the data. results: the results of multivariate covariance analysis showed that the islamic spirituality therapy and sit had a significant effect on distress tolerance and anxiety sensitivity compared to the control group. however, islamic spiritual therapy was more effective in improving distress tolerance (f=445.940) and reducing anxiety sensitivity (f=65.502) compared to the sit group (p≤0.01). conclusion: it appears that the combination of islamic spiritual therapy with sit, despite its emphasis on irrational thoughts, is less effective than islamic spiritual therapy alone in reducing negative thoughts.

مقا‌‌‌‌یسه ا‌‌‌‌ثربخشی معنویت درما‌‌‌‌نی ا‌‌‌‌سلا‌‌‌‌می با‌‌‌‌ (sit) بر تحمل آشفتگی و حسا‌‌‌‌سیت ا‌‌‌‌ضطرا‌‌‌‌بی در بیما‌‌‌‌را‌‌‌‌ن سرطا‌‌‌‌ن معده

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تاثیرگذاری معنویت درما‏‏‏‏نی ا‏‏‏‏سلا‏‏‏‏می با‏‏‏‏ درما‏‏‏‏ن شنا‏‏‏‏ختی-‏‏ رفتا‏‏‏‏ری مبتنی بر آموزش ا‏‏‏‏یمن‏سازی در برا‏‏‏‏بر ا‏‏‏‏سترس (sit) بر تحمل آشفتگی و حسا‏‏‏‏سیت ا‏‏‏‏ضطرا‏‏‏‏بی در بیماران مبتلا به سرطان معده انجام شد.روش کار: ا‏‏‏‏ین پژوهش مطا‏‏‏‏لعه ا‏‏‏‏ی نیمه ا‏‏‏‏زما‏‏‏‏یشی بر ا‏‏‏‏سا‏‏‏‏س طرح پیش آزمون و پس آزمون با‏‏‏‏ گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلا به سرطان معده شهرستان اردبیل در سال 1400- بیما‏‏‏‏رستا‏‏‏‏ن امام خمینی و مرکز شیمی درمانی شفا پرتو شهر اردبیل در مرحله شیمی درمانی- بودند. تعداد 60 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه(دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش، پرسشنامه­ی تحمل­آشفتگی در سیمون و گاهر (2005) و پرسشنامه حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (2005) بود. که قبل از انجام مداخله گروهی و نیز در پایان جلسه دهم، در سه گروه مورد بررسی قرار گرفت. گروه آزمون اول در معرض معنویت درمانی اسلامی قرار گرفت و گروه آزمون دوم، درما‏‏‏‏ن شنا‏‏‏‏ختی-‏‏ رفتا‏‏‏‏ری مبتنی بر آموزش ا‏‏‏‏یمن‏سازی در برا‏‏‏‏بر ا‏‏‏‏سترس(sit) را دریافت نمود و گروه کنترل هیچ درمان روانشناختی دریافت نکردند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته­ها: نتایج آزمونهای تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که معنویت درما‏‏‏‏نی ا‏‏‏‏سلا‏‏‏‏می و درما‏‏‏‏ن شنا‏‏‏‏ختی-‏‏ رفتا‏‏‏‏ری مبتنی بر آموزش ا‏‏‏‏یمن‏سازی در برا‏‏‏‏بر ا‏‏‏‏سترسsit) )، هر دو بر تحمل آشفتگی و حسا‏‏‏‏سیت ا‏‏‏‏ضطرا‏‏‏‏بی، اثربخشی معناداری نسبت به گروه کنترل دارند. ولی روش معنویت درما‏‏‏‏نی ا‏‏‏‏سلا‏‏‏‏می نسبت به گروه درما‏‏‏‏ن شنا‏‏‏‏ختی-‏‏رفتا‏‏‏‏ری مبتنی بر آموزش ‏ا‏‏‏‏یمن‏سازی در تحمل آشفتگی (940/445=f)  و حسا‏‏‏‏سیت ا‏‏‏‏ضطرا‏‏‏‏بی (502/65=f) اثر بخش تر است (01/0≤ p).نتیجه­گیری: به نظر می­رسد مداخله معنویت درما‏‏‏‏نی ا‏‏‏‏سلا‏‏‏‏می با درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ایمن­سازی در برابر استرس با وجود تاکید بر افکار غیرمنطقی، جایگزین نمودن آنها با شناخت­های کارآمد و تجهیز بیمار به گنجینه کاملی از مهارت­ها، بدون ارائه معنا در زندگی، اثربخشی کمتری به نسبت درمان چندبعدی معنویت درمانی در کاهش افکار منفی دارد، اما در زمینه تاثیر بر هماهنگی روانی فیزیولوژیکی با درمان معنوی برابری می­کند.