the effectiveness of spiritual group therapy and acceptance and commitment therapy in increasing life expectancy and quality of life among cancer patients

Background and objectives: improving or reducing the stress caused by cancer in patients is possible with different psychological approaches. therefore, we compared the effectiveness of spiritual therapy and acceptance and commitment therapy on life expectancy (le) and quality of life (qol) of cancer patients. methods: this quasi-experimental study with the pre-test and post-test and follow-up design and a control group was conducted in 2020, in which we randomly selected 45 cancer patients admitted to the taleghani hospital in kermanshah province who were divided into three groups: spiritual therapy, acceptance and commitment therapy, and control groups. after the treatment, we compared the three groups’ scores on the qol questionnaire and le questionnaire by schneider by spss software, version 20 and analysis of covariance. results: the mean age of patients was 28±14 years. a family history of cancer was observed in 14% of patients. there were no significant differences in the pre-test (17.04±2.35) and post-test (18.19±2.11) scores of le in the control group. the results of the analysis of covariance showed a significant difference (p<0.01) between the post-test scores of qol and le in the treatment groups compared to the control group. conclusion: both types of treatments were effective in patients and increased their qol and le. however, spiritual therapy had a greater effect on the qol and le among cancer patients compared to acceptance and commitment therapy.

اثربخشی معنویت درمانی گروهی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی

مقدمه: سرطان دومین علت مرگ و میر بعد از بیماری های قلبی عروقی است مبتلایان به سرطان، معمولا فشار روانی شدیدی را تجربه می کنند بهبود یا کاهش تنیدگی های به وجودآمده به دنبال سرطان در بیماران، با رویکردهای مختلف روانشناختی نیز امکان پذیر است لذا در این مطالعه برآن شدیم به مقایسه اثربخشی معنویت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی بپردازیم.روش ها: در این مطالعه شبه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد که در سال 1399 به انجام رسید ما به صورت تصادفی 45 نفر از بیماران سرطانی بستری در بیمارستان طالقانی استان کرمانشاه را انتخاب و در سه گروه معنویت درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه شاهد تقسیم بندی کرده و بعد از گذراندن طول درمان توسط پرسشنامه کیفیت زندگی[1] پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر[2] به صورت پیش آزمون و پس آزمون به مقایسه آنها در سه گروه توسط نرم افزار آماری spss v20 و با استفاده از آزمون کوواریانس پرداختیمنتایج: میانگین سنی 45 بیمار انتخاب شده 14±28 سال بود( 14 زن 18-49 و 31 مرد 22-45). 75 درصد بیماران مجرد و 25 درصد متاهل بودند. سابقه بیماری سرطان در اعضای درجه یک خانواده در 14 درصد از بیماران مشاهده گردید. نمرات پیش(35/2±04/17) آزمون و پس آزمون (11/2±19/18) مربوط به متغییر امید به زندگی در بیماران گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دهنده تفاوت معنی دار (در سطح p<0.01) بین نمرات پس‌آزمون در دو گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد در متغییرهای کیفیت زندگی و امید به زندگی می‌باشند.نتیجه گیری: هر دو نوع درمان بر روی بیماران موثر بوده و باعث افزایش کیفیت به زندگی و امید به زندگی بیماران سرطانی گردیدند اما معنویت درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زندگی و امید به زندگی در بین بیماران سرطانی از تاثیر بیشتری برخوردار بود. لذا می توان با انجام مداخلات معنویت درمانی به موقع، به افزایش کیفیت زندگی و امید به زندگی این بیماران کمک کرد [1] quality of life[2] snyder hope questionnaire