the mediating role of spiritual experiences with ego strength on adaptation to dialysis

Background and objectives: in the care and treatment of patients in need of dialysis, spiritual experiences as a method of problem-solving in crises and problems can facilitate adaptation to dialysis. this study investigated the mediating role of spiritual experiences with ego strength on the adaptation to dialysis. methods: the statistical population included all patients in need of dialysis referred to the educational-research center of abu ali sina hospital in shiraz city, iran, in 2019. out of them, 120 patients were selected by a convenience sampling method. the study data were collected through the daily spiritual experiences scale (dses), ego strength, and adaptation to disease. then, the obtained data were analyzed based on structural equations in amos v. 21 software. results: the findings showed that ego strength is significant with spiritual experiences and adaptation to dialysis. but the relationship between spiritual experiences and adaptation to dialysis is not significant. also, the direct and indirect effects of the variables showed that ego strength as a predictor variable and spiritual experiences as a mediating variable could predict adaptation to dialysis (p<0.01). but the ego strength through spiritual experiences cannot predict adaptation to dialysis. conclusion: according to the research findings, ego strength can predict disease adaptation in dialysis patients, but daily spiritual experiences cannot lead to disease adaptation in dialysis patients.

نقش واسطه ای تجارب معنوی در رابطه با قدرت ایگو و سازگاری با بیماری دیالیز

زمینه وهدف : در مراقبت ودرمان بیماران تحت دیالیز، تجارب معنوی به عنوان یک مکانیسم دفاعی و روش حل مسئله در بحران ها ومشکلاتی که بیماران باآن روبه رو می شوند می تواند سازگاری بابیماری را تسهیل کند. ازاین رو این مطالعه با هدف بررسی نقش واسطه ای تجارب معنوی در رابطه با قدرت ایگو و سازگاری با بیماری دیالیز صورت گرفت.روش بررسی: جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران دیالیزی مراجعه کننده به مرکز آموزشی پژوهشی بیمارستان ابوعلی سینا شهر شیراز در سال 1398 بود که از این جامعه تعداد 120 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس داده‌ها از طریق مقیاس‌های تجارب معنوی، قدرت ایگو و سازگاری با بیماری جمع‌آوری و به روش مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند.یافته ها :یافته‌های پژوهش نشان داد که قدرت ایگو با تجارب معنوی و سازگاری با بیماری معنادار می باشد. اما رابطه تجارب معنوی با سازگاری با بیماری معنادار نیست. همچنین اثرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرها نشان داد که قدرت ایگو به عنوان متغیر پیش بین و تجارب معنوی به عنوان متغیر واسطه می توانند سازگاری با بیماری را پیش بینی کنند (01/0P<). اما قدرت ایگو از طریق تجارب معنوی نمی تواند سازگاری با بیماری را پیش بینی کند.نتیجه گیری :براساس یافته‌های پژوهش حاضر، ضروری به‌نظر می‌رسد که روان‌شناسان حوزه سلامت در فرایند بهبودبخشی به سازگاری با بیماری، به نقشی که باورهای معنوی معنوی می تواند بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی داشته باشد، توجه کنند.