brain death, challenges between reality and the new concept of death may not be synonymous with the true meaning and need redefining

Background and objectives: brain death is a new term that has forced medical professionals, religions, law practitioners, and even ordinary people in society to challenge the obscure mystery of death. the purpose of this article is to develop a different perspective and design a new strategy to manage brain-dead patients based on the principles of justice, autonomy, beneficence, and nonmaleficence in medical ethics. methods: this research is a review study that has been conducted by collecting information through various sources, including books, articles from libraries, and electronic resources by search engines google scholar, pubmed, direct science, ovid, sid, and iranmedex. results: death is a general concept, and brain death is part of this general concept and not equivalent to definite death. the moral and legal laws of the living person can be generalized to the entire life cycle of brain death. the concept of brain death is a new topic and deserves to be revised and updated and may need to be redefined. conclusion: brain death is not equivalent to physiological and definite death, and a person with the label of brain death can be at most considered a patient with an irreversible condition. regarding medical ethics, the futility of allocating more resources to brain-dead patients, terminating their lives, using their organs for transplantation, and saving another human life and the like are a moral dilemma. these issues need further investigation, and, if necessary, the decision-making process should be changed according to the current situation.

مرگ مغزی: چالش بین واقعیت و مفهوم جدید مرگ که به نظر می رسد مترادف با معنای واقعی آن نبوده و ممکن است نیاز به بازتعریف داشته باشد.

این مقاله مروری مبتنی بر احکام فقهی، رویکردهای حقوقی، جنبه های اجتماعی، دیدگاه های پزشکی و اخلاقی بوده و تصمیم سازی ها در رابطه با موضوع مرگ مغزی را روشن می کند. درک درست از پدیده مرگ مغزی از منظر ساختار و عملکرد مغز و نگرش جامعه نسبت به این پدیده ، به ویژه فهم وضعیت بیمار با مرگ مغزی در آینده، به تعدیل شکل و محتوای نوع تصمیمات و ریکرد درمحتوا خواهد انجامید. انسان پس از ولوج روح هویت اخلاقی یافته و این هویت تا زمان مرگ و حتی پس از آن هم با او باقی می ماند. مرگ مغزی نوواژه ای است که صاحبنظران را در حوزه های پزشکی، الهیات، حقوق و حتی جامعه را به تلاش برای کشف چالش راز مرگ واداشته است . تفاوت مرگ مغزی و مرگ مطلق موافقان و مخالفان جدی دارد که هر کدام با استفاده از استنادات مورد نظرخود، سعی دراثبات سوگیری های نگرش خود را دارند. واقعیت این است که مرگ مغزی معادل مرگ واقعی نبوده ، چرا که رابطه بین روح و بدن کاملا منفک نمی شود . از دیدگاه اخلاق پزشکی این مهم است که برداشت ارگانهای حیاتی از بیماران مرگ مغزی یعنی پذیرش تحقق مرگ آنها است. با فرض زنده بودن بیماران مرگ مغز، برداشت هرکدام از اعضا که منجر به مرگ آنها بشود ، از نظر اخلاقی غیر قابل قبول است ، باستثناء اجازه قبلی بیمار یا تصمیم گیرنده جایگزین