a new perspective on challenges in truth-telling to patients

Background and objectives: patient autonomy is a recognized principle in modern medical ethics, and truth-telling to the patient; thus, it holds special importance for its contribution to this principle. in practice, however, several challenges emerge that can lead to different responses. this difference is more marked in studies conducted in the eastern and muslim countries due to variations in cultural and religious beliefs. truth-telling is a challenging concept respecting placebos, medical errors, and delivering bad news on diagnosis and treatment to patients. methods: this study employed an unsystematic review of library and online sources, as well as databases, including google scholar, springer, pubmed, ovid, and relevant persian papers in an attempt to provide an overview of this concept and study the islamic view, particularly the shi’ite perspective, and the predominant approaches employed in muslim countries. results: islamic scripture and hadith strongly advocate honesty and truth-telling. however, maleficence to patients and exposing them to serious harm is unallowed, and withholding the whole or a part of the truth; even lying is justified in extreme cases. conclusion: essentially, the philosophy of medicine is based on helping patients and reducing their pains. considering the unique condition of each patient, a perfect solution cannot be prescribed for all of them and the same strategy to manage all cases. the emphasis on truth-telling in the islamic view is no less than other schools of thought. however, if disclosing the truth may expose the patient to certain, serious biopsychological risks, denying the whole or a part of the truth might be advisable; even in frequent cases, lying can be justified to protect the patient.

نگاهی تازه به چالش های حقیقت گویی به بیمار،رویکرد کشورهای مسلمان و نگاهی به برخی آموزه های شیعی

دراخلاق پزشکی نوین که احترام به اتونومی بیمار به عنوان یک اصل پذیرفته شده است، حقیقت گویی به بیمار به علت هم سو بودن با احترام به استقلال بیمار از اهمیت زیادی برخوردار است .اما در میدان عمل و در مواجهه با بیماران مختلف ،چالشهای زیادی وجود دارد که منجر به عملکرد های متفاوتی شده است.به ویژه در مطالعاتی که در دنیای شرق و کشورهای اسلامی انجام شده ، به دلیل باورهای فرهنگی واعتقادی گوناگون این تفاوت به چشم می خورد . گفتن حقیقت در استفاده از دارونما ، خطای پزشکی و دادن خبر بد به بیماران در مورد تشخیص و درمان بیماری آنان از مواضع چالش برانگیز حقیقت گویی است.این مطالعه با جستجو ی غیر سیستماتیک در منابع کتابخانه ای واینترنتی و استفاده از data base هایgooglescholar,pubmed,ovid,springer ومقالات فارسی زبان مرتبط نگاشته شده وبه دنبال آن بوده است که ضمن بررسی کلی این موضوع ، رویکرد ونگرش غالب در کشور های اسلامی ونگاه معارف اسلامی به طور خاص منظر شیعی در این باب مورد کنکاش قرار دهد. با وجود تاکید فراوان آیات وروایات اسلامی براهمیت صداقت و گفتن حقیقت ، ضرر رساندن به بیمار و در معرض آسیب جدی قراردادن وی از نظر اسلام مورد قبول نمی باشد و کتمان تمام یا بخشی از حقیقت درمواقع ضرورت عقلایی وحتی ندرتا استفاده از دروغ می تواند توجیه پذیر باشد.