the effects of acceptance and commitment therapy with and without compassion on spiritual fatalism and depression in diabetic patients

Background and objectives: there exists a relationship between spirituality and depression. moreover, psychological interventions are effective in this regard. thus, this study aimed to investigate the effects of acceptance and commitment therapy (act) with and without compassion on spiritual fatalism and depression in non-clinically depressed diabetic patients. methods: this was a quasi-experimental study with a pre-test, post-test and follow-up and a control group design. the statistical population included all non-clinical depressed patients with type 2 diabetes in the welfare centers of mashhad city, iran, in 2020. to form 3 research groups using the purposive sampling method, 33 subjects were selected and randomly divided into the study groups. moreover, after 2 months, a follow-up test was performed on the research groups. the research instruments included the patient health questionnaire (depression) by arbi et al. and the diagnosis scale of egede and ellis diabetes. results: the repeated measures analysis of variance data suggested that the act approaches with and without compassion intervention were effective in increasing spiritual fatalism (p<0.05) and reducing depression (p<0.05) in the explored nonclinical depressed diabetic patients. moreover, the follow-up data revealed the stability of the collected results (p<0.05). conclusion: act, as an effective intervention can be used in medical centers to increase spiritual fatalism and reduce depression in diabetic patients with depression vulnerability.

تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با و بدون شفقت ورزی بر مقدرنگری معنوی دیابت و افسردگی بیماران دیابتی افسرده غیربالینی؛ پیگیری دو ماهه

زمینه و هدف: با توجه به رابطه بین معنویت و افسردگی و اثربخشی مداخلات روانشناختی، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با و بدون شفقت ورزی بر مقدرنگری معنوی و افسردگی در بیماران دیابتی افسرده غیربالینی انجام شد.روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) با پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران دیابتی نوع دو افسرده غیربالینی در مراکز بهزیستی شهر مشهد در سه ماهه بهار 1399 بودند. به منظور تشکیل سه گروه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 33 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. همچنین پس از 2 ماه آزمون پیگیری بر روی گروه ها اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سلامت بیمار (افسردگی) توسط اربی و همکاران و مقیاس مقدرنگری دیابت ایجد و الیس بود.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد هر دو درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با و بدون مداخله شفقت ورزی بر افزایش مقدرنگری معنوی (05/0P<) و کاهش افسردگی (05/0P<) در بیماران دیابتی افسرده غیربالینی تاثیرگذار بود و نتایج در پیگیری دو ماه نیز پایدار بودن اثربخشی نتایج را نشان داد (05/0P<).نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به تنهایی به عنوان یک مداخله مؤثر، می‌تواند در مراکز درمانی در جهت افزایش مقدرنگری معنوی و کاهش افسردگی بیماران دیابتی با آسیب‌پذیری افسردگی به کار برده شود.