the relationship between children’s social-emotional competence, spiritual health, and maternal meta-emotion structure attachment style

Background and objectives: understanding the influences of parents on children in the process of psychosocial and personality development of children and adolescents has been the focus of psychologists and sociologists. this study aimed to predict the emotional and social competence of the child based on spiritual health and maternal emotional structure according to the mediating role of children’s attachment style. methods: the statistical population of this correlational descriptive was female primary school students and their mothers in tehran city, iran. of them, 250 individuals were selected by purposive and voluntary sampling method using klein’s method. the research instruments included zhu and ji’s (2012) emotional and social competency inventory, polutzin and ellison’s spiritual well-being scale (swbs), and kern’s attachment style classification questionnaireattachment style. the collected data were analyzed using amos. results: the obtained results suggested that the structure of maternal metacognition was directly related to children’s attachment style (-0.33); maternal spiritual health and children’s attachment style (0.37); the structure of maternal metacognition and the emotional-social competence of the child (-0.26); mothers’ spiritual health and child’s emotional and social competence (0.18), and the child’s attachment style and the child’s emotional and social competence (0.49). the structure of maternal emotional well-being and the emotional-social competence of the child (-0.16) as well as the spiritual health of the mother and the emotional-social competence of the child (0.18) were indirectly related. conclusion: considering the importance of the child’s emotional and social competence, the emphasis on the influential factors of the present study can be promoted in developing this skill among children. maternal spiritual health and emotional structure were related to the child’s emotional and social competence through the attachment style of the child; the strongest relationship concerned the relationship between attachment style and emotional and social competence.

مدل پیش‌بینی توانمندی هیجانی اجتماعی کودک براساس سلامت معنوی و ‌ساختار فراهیجانی مادرانه باتوجه به نقش میانجی امنیت دلبستگی کودک

زمینه و هدف: پژوهش حاضر به پیش‌بینی توانمندی هیجانی اجتماعی کودک براساس سلامت معنوی و ‌ساختار فراهیجانی مادرانه باتوجه به نقش میانجی امنیت دلبستگی کودک پرداخته است.روش بررسی: نوع تحقیق همبستگیتوصیفی با روش پیشبینی بوده و از بعد روش، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل دانش آموزان دختر (دوره دبستان) به علاوه والدین آنها در مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 991398 بوده اند که به صورت آنلاین اقدام به تکمیل پرسشنامه شده است، که تعداد 250 نفر به طور نمونه‌گیری هدفمند و شیوه مشارکت به صورت داوطلبانه که از انواع روش های غیرتصادفی است گروه نمونه مورد مطالعه انتخاب گردید و با استفاده از فرمول 1 به 20 کلاین انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد زو و جی (۲۰۱۲) برای متغیر توانمندی lrm;های عاطفی اجتماعی، پرسشنامه لاتا گور، شارما (2011) (SHSA) برای متغیر سلامت معنوی، پرسشنامه میتمانسگروبر و همکاران (2009) برای متغیر فراهیجان و در نهایت پرسشنامه کرنز و همکاران (1996) برای متغیر امنیت دلبستگی بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و اموس انجام شده است. یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که ساختار فراهیجان مادرانه بر امنیت دلبستگی کودک با شدت 33 / 0 اثر مستقیم دارد. سلامت معنوی مادر بر امنیت دلبستگی کودک با شدت 37 / 0 اثر مستقیم دارد. ساختار فراهیجان مادرانه بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 26 / 0 اثر مستقیم دارد. سلامت معنوی مادر بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 18 / 0 اثر مستقیم دارد. امنیت دلبستگی کودک بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 49 / 0 اثر مستقیم دارد. ساختار فراهیجان مادرانه بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 16 / 0 اثر غیرمستقیم دارد. سلامت معنوی مادر بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 18 / 0 اثر غیرمستقیم دارد.نتیجه گیری: متغیرهای سلامت معنوی مادر و ساختار فراهیجان مادرانه از طریق امنیت دلبستگی کودک بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک موثر بوده اند و شدیدترین تاثیرگذاری مربوط به رابطه امنیت دلبستگی بر توانمندی هیجانی بوده است.