effect of religion-based spirituality education on happiness of postmenopausal women: an interventional study

Background and objectives: psychological health in postmenopausal women is important. for this reason, to enhance their sense of biological happiness, religion-based spiritual therapy has been sought as a way to create happiness. this study was conducted to determine the effect of religion-based spirituality education on the happiness of postmenopausal women. methods: this randomized interventional study was performed on 70 postmenopausal women in 2019. they were randomly allocated into two groups (35 control and 35 intervention). spirituality therapy was held in six 90-minute sessions once a week, through interactive lectures, group discussion, brainstorming, memory and storytelling, and feedback. demographic data and the oxford happiness questionnaire were used for data collection. these questionnaires were completed by both groups before, immediately after, and one month after the intervention, with the researcher’s presence to answer the research questions. the obtained data were analyzed using the chi-square, independent t test, and analysis of variance (anova) with repeated measure in spss 16. results: the mean score of happiness in postmenopausal women was significantly higher in the intervention groups immediately (p<0.001) and one month after the intervention (p=0.04) compared to the control group. the effect size of intervention on happiness was 0.123. conclusion: religion-based spirituality education is recommended as a practical and straightforward way to promote the happiness of postmenopausal women. however, further studies are recommended, due to insufficient evidence.

تاثیر آموزش معنویت با رویکرد مذهبی بر شادکامی زنان یائسه: یک مطالعه مداخله ای

زمینه و هدف: سلامت روانشناختی درزنان یائسه مهم است. به این دلیل برای ارتقای حس شادمانی زیستی درآنان، آموزش معنویت مبتنی بر مذهب به عنوان یک روش برای ایجاد شادکامی مورد سوال قرار گرفته است. بنابراین مطالعه ای با هدف تعیین تأثیر آموزش معنویت با رویکرد مذهبی بر شادکامی زنان یائسه انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه مداخله ای تصادفی درسال 98، بر روی 70 زن پس ازشروع یائسگی (35 نفر کنترل و 35 نفر مداخله) انجام شد. برنامه معنویت درمانی در 6 جلسه 90 دقیقه ای و به صورت هفته ای یک بار به شیوه سخنرانی تعاملی، بحث گروهی، ایده پردازی، خاطره گویی و ارایه بازخورد، برگزارشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه شادکامی آکسفوردبود. پرسشنامه قبل، بلافاصله بعد از انجام مداخله و نیز یک ماه بعد از مداخله توسط هر دو گروه به صورت خودگزارش دهی و با حضور پژوهشگر برای پاسخدهی به سوالات احتمالی واحد های پژوهش تکمیل گردید. یافته ها: میانگین نمره شادکامی زنان یائسه در دو گروه، بلافاصله (P<0.001)و یک ماه بعد از مداخله (P=0.04)نیز از گروه کنترل بیشتر وتفاوت معناداری وجودداشت. میزان اثر مداخله برشادکامی 0.123 بود. نتیجه گیری: معنویت درمانی مبتنی بر اخلاق مذهبی به عنوان روشی ساده وکاربردی برای ارتقای شادکامی زنان سالمند پیشنهاد می شود. با این حال، با توجه به کمبود شواهد، انجام مطالعات بیشتر توصیه می شود.